Karamsar ruhların ulaşamayacağı yerlerde okuyunuz!
Bir yazar her kitabında bu kadar mı yaklaşır ölüme… Ve bu kadar mı mutsuz sonla biter kahramanların hikayesi… Sen ne yaşadın be adam, diyor insan okurken ister istemez, ne yaşadın da böylesi hikayeler yazdın? Hangi hayat “Ben öleli çok oldu,” cümlesini kurdurdu sana? Hangi düzen?
Kör Baykuş, Aylak Köpek, Diri Gömülen, Hacı Ağa ve Vejetaryenliğin Yararları diye uzayıp giden Sadık Hidayet serüvenimin şimdilik son durağı 
Üç Damla Kan oldu. Üç Damla Kan; farklı, insanı alıp başka dünyalara götüren, götürdüğü dünyalarda karamsarlığa iten, üzen, yıpratan ve hatta kızdıran; fakirliğe, hastalığa, kabadayılığa, karşılıksız sevdalara uzanan hikayelerden oluşuyor.
Sadık Hidayet muhteşem bir gözlem gücüne sahip bir yazar ve içinden çıktığı toplumun yaşantısına, bakış açısına oldukça hakim. Yazdığı hikayelerde bu bakış açısını keskin bir şekilde sunuyor. Kadına bakış, ona verilen değer! insan ilişkileri hikayelerin içinde öne çıkıyor. Kimi yerlerde kendinizi bir coğrafyayı sorgularken, nasıl böyle bir durum olabilir diye düşünürken buluyorsunuz. Duygu durumunuz yer yer tiksintiye kadar kayıyor. Eserin bir yerinde 30 yaşında bir adamın 9 (dokuz) yaşındaki kız çocuğuyla evlendirildiğini ve onu hikayeler anlatarak uyuttuğunu gördüm. Çok zor bitirdim diyebilirim. Hatta eserin bir yerinde o yaştaki çocukların evliliği yeni elbiseler giyeceğini düşünmekten öte tanımadığını söylüyordu.
Hikayelerin çoğu sizi şaşırtacak biçimde ve ölümle bitiyor. Ölümle biteceklerini bilmeme rağmen hiçbirinin sonunu tahmin edemediğimi ifade edebilirim. Çoğu hikaye yüreğinizi yakacak cinsten. Hayat kimilerine acımıyor, kimilerine ikinci bir şans vermiyor ve belki de kimilerinden tek şansı bile esirgiyor. Bazen bir yanlış yapıyorsun ve tüm doğruların gidiyor. Bazen de o yanlışı dahi yapmadan kaybediyorsun her şeyini, oturup nerede yanlış yaptım diye düşünmeye başlıyorsun. Ne zaman elime bir kitap alsam o kaybedişlerde hep 
Franz Kafka yazıyordu, 
Fyodor Dostoyevski ve Sadık Hidayet yazıyordu. Ben böyle kaybedişler görmedim dedirtecek cinsten.
Biz bu çağın fiyakalı kaybedenleriyiz, der 
Murat Menteş, fiyakasız bir şekilde gidiyor Sadık Hidayet’in kahramanları. Ölümlerden ölüm beğenilir mi bilmem ama bir şekilde ölmek istemesem onun kahramanlarını işaret ederdim. Yaşayıp ölmek başka, yaşayamadan gidiyorlar… Ve hatırlanmadan unutuluyorlar. Bir halk türküsünde, “sahipsiz mezar olsaydım,” dediği gibi. O kadar sahipsiz, o kadar yitik…
Üst üste Sadık Hidayet okumanın psikoloji bozacağını düşünüyorum, bu nedenle oldukça geniş aralıklarla devam ediyorum serüvenime. Size de böyle tavsiye ederim. Ve hatta fazla duygusalsanız lütfen incelemenin başlığını dikkate alınız.
··
942 görüntüleme
Şu uygulama da en sevdiğim şeylerden biri sizin incelemelerinizi okumak sanırım 😊 yine çok güzel değinmişsiniz 😊
Mutluluğumu tarif edemem. 😊
1 sonraki yanıtı göster
Yine çok güzeldi😌 incelemelerinizi merak ve heyecanla bekliyorum..
Çok güzel bir inceleme olmuş emeğinize sağlık. Sadık Hidayet'in karamsarlığını çok güzel anlatmışsınız. Gerçekten de üst üste okunmaması gereken bir yazar ki psikolojiniz kaldırmaz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.