Farklılıklarımızı geride bırakabilmek için daha kaç savaş görmemiz gerekiyor?
İşte bu sorunun yankı bulduğu yere, Dorset’e davet ediyorum sizi. Sene 1642’ye.
Britanya tarihinin en çalkantılı dönemlerinden birinde, Kral ile Parlamento arasında kardeşi kardeşe düşman eden çetin bir iç savaşın tam ortasına.
Tarafsız kalmanın neredeyse imkansız olduğu, Püriten’lere diş bilendiği, “al takke ver külah” çoğu kişinin nabza göre şerbet verdiği bir dönem.
Hayatını başka hayatları kurtarmaya adamış zamanın yaşantısına, şatafatına, safsatasına, değer yargılarına pabuç bırakmayan genç, güzel ve zeki bir kadın doktordur Leydi Jane.
Tarafsızdır üstelik. Kralcılar ile Parlamentocular arasında ayrım yapmaz. İnsandır öncelikle ve “önce insan” diyen bir hekim.
Gözüpektir. Ateşe körükle gitmekten imtina etmez, gözünü budaktan esirgemez.
Yaşadığı her olayda birden yanında bitiveren -detaylarını okuyucuya bıraktığım- kişi ise çoğuna göre iç savaşı bir sonun aracı olarak gören, bunun için de toplum tarafından hor görülmesi gereken bir adamdır. Kimine göre ise bir kahraman…
William Harrier olarak kendini tanıtan bu genç adamın geçmişi gizemli geleceği ise belirsizdir.
Minette Walters dönemi adeta yaşatan mekan, zaman ve birey kullanımıyla akıllardan çıkmayacak sinematografik bir metne imza atmış.
Kurgusu tarihe koşut, yan karakterlerinin neredeyse hepsi ana karakter kadar güçlü, mekan ve yer tasvirleri capcanlı, muhteşem bir metin.
Ve yazar öylesi bir deha ki seçtiği karakter isimleri ancak bu kadar yaratıcı olabilirdi.
Swift (Ebabil) ve Harrier(Tuygun)
Kitabı okuyanlar bu ayrıntıyı çok daha iyi anlamışlardır.
Güçlü kadın karakterler okumayı sevenlerin özellikle ıskalamaması gerektiğini düşündüğüm metin son sayfasına kadar sürükleyiciliğini korudu. 
Swift ve Harrier 
Minette Walters
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.