(Spoiler) Kadın gördü . Adam bakmadı. Kadın sevdi . Adam bilmedi. Adam hayatını kendisine adayan bu kadını sadece animsadi. Mavi vazosundaki beyaz güllere merakla ve ilgiyle baktı... Kapısında karşılaştığı küçük kıza sevecenlikle yaklaştı. Bir gece ansızın kapısında beliren azru ve beklentiyle yanıp tutusan genc kıza ilgiyle bakti- onun için sadece yoldan geçen masum ve güzel bir kizdi- bu güzel kızı anımsayacak kadar sık görüyordu. Bu kizi merak etti. Genç Kız açtı kendini ona. Adam şaşırmıştı kadının rahatlığına. Eski bir tanıdığın verdiği özlem ve hasret vardı kızın gözlerinde. Bakışlarında bı tanidiklik, çocukça bı heyecan vardı. Kadının gizi onu kendine çekiyordu. Kadının telaşı ,ondan bir an önce ayrılmak istemesi adama ,adını bile bilmediği genç kıza olan karşı konulamaz bı istek uyandırdı. Gidene kadar tatmin etti kendini onunla . Her gece daha çok arzuladi bu masum bedeni. Genç kiz saklıyordu sırrını ondan . Bu gizi sadece ona aitti. Genç kadının hisleri her dokunusunda daha da alevleniyordu. Bu anları kalbine kaziyordu. Adam ona son bir kez bahşetti kendini. Mavi vazosundaki güllerini onunla paylaştı. Ve adam gitti. Adam unuttu... Ama kadın içinde hissediyordu onu-ondan bir parca- tanrı genç kıza sevgilisini vermişti. Her zaman yanında olacak sevgilisini.. Fakat tanrı kendisinden çok sevdiği varsa kulunun, elinden alırdı acımasızca. Bir süre yaşadığı cennet ve huzur alınmıştı elinden. Hiçbir zaman suclamadi sevgilisini . Tanrı elinden almıştı ikisini de . Suçu Tanrıya attı. Tüm bu acıları ve amansız haykırışları için tanrıyı suçladı. Ölmeden önce son bir kez hatırlanmak istedi. İlelebet unutmayacagi sevgilisinin bir kez olsun animsamasini istedi. Karşısına çıktığı onlarca kez . Bir umut bir ışık beklediği onlarca an. Geçti gözlerinin önünden bir bir. Oğlunun, sevdiceginin ona bahsettiği o parçanın mutluluğu için yaşadığı onlarca ilişki .Gece yarısı aldığı içkiden kendinden geçercesine dans ederken ona bakan arzu ve şehvet dolu gözleri. Her animsayisinda tazeleniyordu hisleri. Yaşadıkları son gece aldığı son beyaz gül. Cebine sıkıştırdığı birkaç banknot kayhasinin tanidik bakislari... Hepsi için sadece hatırlanmak istedi. tatlı sevgilisinden ,ona yılda bir kez verdiği onlarca gülün, ona adanan bir canın karşılığı olarak tek arzusu buydu... Yaşadığı ve onunla yaşayamadığı hayatı geçti gözlerinin onunden. O ,sevgilisiyle yaşayıp sevgisiyle ölüyordu. Hiçbir şeyden pişman değildi. Onunla yaşadığı , yaşamadığı her an için inanmadığı tanrısına sukür etti...

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225,9bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merv o.