“Her kalp atışının bir hikâyesi vardı.” Konu: Bestegül her sabah yaptığı gibi, o sabah da okula gitmek için evden ayrıldığında, kaderinin on üç diğer insanla birleşeceğini henüz bilmiyordu. O sabah metroya bindi ve son durağa kadar seyahat etti fakat son duraktan çıkamadı. Onunla beraber diğer on üç kişide metro istasyonunda mahsur kaldı ve o an ortak hikâyelerinin ilk kalp atışı kulakları sağır etmeye başladı. Enkaz altında mücadele etmeleri gereken şeyler vardı. Açlık, susuzluk, özlem, keder, hüzün, ölüm... Kalpleri korkuyla çarparken ansızın aralarından biri öldü ve diğerleri de ilginç sebeplerle onu bir bir takip etti. Tüm bu ölümler kalplerinde ve beyinlerinde derin izler bırakırken, yapabildikleri tek şey enkaz altından kurtarılmayı beklemek oldu. Bu kitabı okurken yer yer ağladığımı itiraf etmem lazım. Sinirlendim, kırıldım, gözlerim doldu ve bazen de dudaklarımda bir gülümsemeyle okudum kitabı. Genç yaşlarda böyle travmatik bir olay yaşayan kişilerin yanlarında sevdikleri insanların olması hem bir lütuf hem de bir cezaydı. Çünkü birbirlerinden destek alırlarken aynı zamanda sırayla birbirlerinin ölümlerini de izlediler, sıranın ne zaman kendilerine geleceğini bilmeden. Sonunu herkes biliyor olsa da ben söylemeyeceğim ve o sonda ne kadar ağladığımı dile getireceğim sadece. Başka bir son daha mı iyi olurdu peki? Belki biz okurlar için daha iyi olurdu ama kitabı bu kadar yürek burkan bir şekilde aklımıza getirmezdik o zaman. Kitap bittikten sonra birkaç gün kitap okumaya ara verdim, okuduklarımı sindirmek için ancak hala etkisinde olduğumu söylemeliyim. Kitabı çok beğendim. İnce olmasına rağmen beni bu kadar etkileyebileceğini düşünemedim ama yanılttı beni :')

Yere Yakın Yıldızlara UzakEmine Tavuz · Epsilon Yayınevi · 201911bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.