Tükeniyorum her geçen gün
Bozuk para misali
Kumbaradan bir bir eksiliyor yaşam saatlerim
Sahilde ki kum taneleri gibi savruluyor ömrüm
Anılarım geliyor gözümün önüne
Ölüme biraz daha yaklaşıyorum
Kefen beyazlığında ileriye dönük planlar kuruyorum
Eskisi gibi ütopik isteklerim kalmadı artık
Daha realist şeyler talep ediyorum yaşamdan
Etraftaki kimse umurumda değil
Birinin benim hakkımda laf söylemesi
Rahatsız bile etmiyor beni
Çok kısa sürede anladım
Hayatta ki hiç kimseye çok değer vermeyeceksin
Benim demeyeceksin, vücuduna bir uzuv gibi eklemeyeceksin
En çok güvendiğim beden bile bana ait değil
Geri dönüp baktığımda bir çok cam kırığı bırakmışım
Bazılarının üstüne basmışım
Bazılarını toplarken elimi yaralamışım
Çok fazla rahmetli kalmış içerisinde
Küçücük mezarına girerken
Anlıyorsun ki
Başkalarının senin hakkında konuşağını düşünerek
Yapmadığım delilikleri
40 yıl sonra hatırlayan bile olmayacak
Çiçekleri koklamak, çocuk sevmek
Yada yağmur altında sevişmek
Yaşarken sormayacaksın, sorgulamayacaksın
Geliyorsa içinden, kimseyi umursamadan yapacaksın
Etrafa öyle gülüşler, kahkahalar atacaksın ki
Karşıda ki anlayacak içinde barındırdığı SİKTİRİ
Umursamadığını hissettireceksin
En sonun da bu deli diyip bırakacaklar seni
Veli olmak değil niyetimiz
Akıllı dünyada deli olmak
Özgürce, ön yargısız ve rahatça yaşamak
Ne seni değiştirmek niyetim, ne de sen varsın diye kendimi dizginlemek