Araf
Ve şeytanın içeri girmesine izin verdim.
Bir değil binlercesiyle ezildi kalbim.
Ruhunu kaybetmiş onca insanın çığlıklarını duydum.
Irmak olmuş akıyordu kalbime.
Herkesin tüm hüznünü toplayan bir deniz gibi,
Bir sağa bir sola sallandım.
Dalgalandım ve çalkalandim.
Bunca acıyı insanlar nasıl taşıyordu yüreğinde?
Söyle ey duyguların en derini hüzün,
Sen korkmuyor musun bunca insanı incitmenin bedelini vermekten bir gün?
Kaybolmuş ruhları topladım çatalımla.
Daha ölüp gitmeden ölüme terkedilmiş ruhların mezarlığı...
Burada cesetsiz gezer ruhlar,
Her biri can taşır gibi görünse de kalmamış pek canlılığı...
Onca ses,onca serzeniş...
Akıntıya kapılıp gitmekten korkuyordu.
Bir kaç tanesi daha yakaladı çatalımı...
Topladıkca topladım.
Herkese yetişemesem de,
Bir umut, belki yolunu bulur,
Bir yön çizer hayatına diye yeniden dünyadaki bedenlerine yolladım.
Ah ruhlar! Burası Araf...
Bir ruhun gelmeyi isteyeceği en son yer.
Bazen ben bile çekiniyorum burada kalmaktan.
Ama toplamak görevim,
Ölmemiş fakat kaybolmuş ruhları iade etmek.
Hiç kimseyi istemezdim incitmek,
Ancak insanlar birbirlerini incitmekte hevesli pek...
Biri daha kayıp giderken bir başka melek yakaladı bir ruhu,
Çekti aldı acılarını ve son bir şans için dünyaya yolladı.
Arafta kalmış meleklerin her günü,
Kaybolmuş ruhlara yol göstermekle geçiyordu.
İnsanları anlamak için açtım kalbimi şeytana,
Bir değil binlercesi geldi kalbimi ezip parçalamaya...
Playlist ~
Cloven - What once was there
#kültür #edebiyat #şiir #fantastikedebiyat #fantastik #eminesevdeyazici #modernedebiyat #aşk #hüzün #ruhlar #araf
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.