Merhaba baba. Bilirim senin kitapla edebiyatla vs işin olmaz. Elinde basılı bir yayın hiç görmedim. Kitabın olmadığı okunmadığı bir evde büyüdüm ben. Benim ise okumaya olan tutkum hayatımın senin de şahitlik ettiğin ağır depresyonlarla sarsıldığı bir dönem de başladı. Bunun literatürde bir de adı varmış biliyor musun ? Biblioterapi…İnsanın kendisini kitapla iyileştirmesi…. Okumak önce meraktan tutkuya ardından da alışkanlığa dönüştü. Kendi içimde tutunmaya çalıştığım küçük dünyamda onlardan daha iyi bir arkadaş zamanı dolduracak daha iyi bir meşgale bulamadım sanırım… İkimizin ilişkisi bu topraklarda vücut bulmuş her baba oğul ilişkisi kadar. Soğuk saygılı mesafeli.. benden yaşça büyük ablamın senin kucağına oturup başının kelinden öpebiliyor oluşunu hep hayretle izlemişimdir. Bizki senle sadece bayramlarda sarılabiliyoruz ne acı demi ?Ama içten içe en çok beni sevdiğinden hiç şüphem yok… Eli sopalı kızan döven bağırıp çağıran bir baba olmadın hiç bir zaman. Ama korkardım içten içe. Bir şeyi yanlış yaptığımda sana ne cevap vereceğimden korkardım. Bu iyi bir şey mi bilmiyorum. Ne yaparsam yapayım sesini çıkartmamandan en kötü buhranlı zamanlarımda bile o halleder kendi içinde deyip sessiz kalışın iyi bir şey mi bilmiyorum baba… Hiç dayağını yemedim. Ama bir keresinde çok küçük olduğum bir yaşta neden sebep eve misafirler gelmişti. Yer sofrasının kurulduğu zamanlardı henüz. Adettendir ya hani büyükler başlamadan yemeğe başlanmaz. Çocuk aklı ile o kısacık anda masada duran yaprak sarmasından bir tane alıp ağzıma atmıştım. Başıma küçük bir tokat atmış büyüklerini bekle diye uyarmıştın!!! O sofrada başım bir daha kalkmamıştı. Biliyor musun hala yemek yerken başımı kaldırıp insanların yüzüne bakamıyorum… Çocukluğuma ait hatırladığım en eski görüntülerde hafta sonları sabahın 6 sında kalkıp işe giderken önüne çıkarak sana beni de işe götür diye yalvaran gözlerle bakmalarım var. Sen okuyacaksın derdin sürekli ama aldığım diplomaların kaderimi değiştirmediğini saygın bir işten istifa edip birlikte çalışmaya başlayınca anlamışsındır sanırım.. Birlikte çalışmaya başlayınca daha yakından tanıma fırsatım oldu seni. Bu kadar entellektüel bir birikiminin olduğunu bilmiyordum mesela. Karakterini zaaflarını hoşlandığın şeyleri çoğunu hiç tasnif etmesemde hatalarını bire bir gördüm. Çokça eleştirsem de seni - tabi ki yüzüne karşı değil- giderek sana ne kadar da benzediğimi farketmek şaşırtıcı değil mi? Çok isterdim senin gibi birine,bir işe, bir şeye aşkla tutkuyla bağlanmak. Senin hayat devam ettiği sürece umut vardır düşüncelerin ben de hiç uyanmıyor mesela. Belki de ondandır şuncacık yaşamımda zikzaklar çizmem ordan oraya savrulup durmam… Bazen senin olmadığın bir dünyayı düşünüyorum. Koca bir yumru gelip oturuyor boğazıma. Söylesene erkek çocukları babaları ölünce mi büyüyorlar. Çünkü ben de bir baba olmama rağmen hala ayaklarım yere sağlam basıyormuş hissetmiyorum.. Bazen kızımı tepene çıkarıp şu yaşına rağmen küçücük evin içinde saklambaç oynamana hayret ediyorum. Beni de bu şekilde sevmiş miydin diye de düşünüyorum hep…. Tavla oynadığımız bir gün 4-4 olan skoru son oyunda bilerek saçma sapan hamleler yapmış olabileceğim oyunu sana vermiştim. Neden bilmiyorum ama seni yenmiş olmanın hazzını yenilmiş olmaya yeğlemiştim belki de. Babalar hiç yenilmez değil mi baba ?? Anemi çok sevdin mi bilmiyorum en azından ben hissetmedim bunu. Sanki ikiniz de hayatın size yüklediği misyonlar çerçevesinde üzerinize düşen görevi yapmış ve benim anlamadığım bir sevgi dili geliştirmiştiniz aranızda? Sahi baba sen hiç aşık oldun mu ???? İkimiz arasında ördüğün duvar atlayıp senin tarafına geçmek için çok uzun. Belki de sen de kendi babandan böyle görmüşsündür bilemiyorum. Ama çok isterdim içinden çıkamadığım bir durum olduğunda gelip tüm çıplaklığı ile sana anlatmayı… tüm yapıp etmelerimin senin onayını takdirini kazanmak için olduğunu biliyor musun mesela? Arada aklıma gelir bir gün telefon ne zaman çalarsa çalsın “Babam” yazısını göremeyecek olmamın düşüncesi.O zaman en büyük pişmanlığım eminim aramızda ki bu mesafe olacak. Bazı şeyleri kelimelere dökmek manasız biliyorum ama şimdi şu an da tam da babasının hatırası üzerine yazılmış bir romanı bitirmiş olduğumda söylemek istiyorum. Seni Seviyorum Baba Oğlun….

Babamın BavuluOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20192,633 okunma

·

1 artı 1'leme

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bülent M.