üzgünüm sen yokken
ben bizi yarattım.
zihnimde bir taş kırıldı kanıma karıştı.
göğsüm hayatın hırıltılı kesik öksürükleri ile dolu
taştan....ve soğuğum.
ben bizi kusuyorum
aşkın derin karanlığını kusuyorum
zihnimin kenarlarına bakıyorum
yaratıldığımız noktaya bakıyorum
taştan.... ve taştanız....
zaman acımasızdır diyor insanlar
hayat acımasızdır
aşk ! acımasızdır.
ben acımasızı insan bilirim
insanlar zamanı, hayatı ve aşkı kusuyor,
acımayı ise ben
ben şimdi gidiyorum
sende gel olur mu ?
bu olur mu....
nolur gel !
hiç bir şey istemiyorum artık !
gelirken sadece gözlerini getir
her durakta dur ,
her yöne bak,
her çiçeği ez ,
her güvercini vur ,
her güzelliğe söv,
Çünkü bu keskin bir öfkedir artık !
Derin bir acıdır !
bana insanların acımasızlığını getir
yüreğime taşlar getir
zihnime kırıklar getir
ben şimdi aşkın kızıllığını kusuyorum
bana yaralarımı geri getir !
deli merhemim ....
ben şimdi dermanın yeşilini biliyorum
Üzgünüm ,ben biz yokken bir evren yarattım
denize köpürebiliyordum
şimşeklere çakabiliyordum
ağaçlara devriliyor
çiçeklere açabiliyor
yağmurları ıslatabiliyordum
evet yapabiliyordum ! Yapabilirim !
Ama dünya ....
Soğuk....ve soğuk.....
sığınabilmek, ısınabilmek için dünyanın göğüs kafesini arıyorum
ben şimdi gidiyorum ama sende gel olur mu ?
bu olur mu ....
lütfen gel !
karanlığa yer açmak için içimdeki bütün aydınlıkları çıkarırdım
tüm sabahları sırtından bıçaklayarak
ve güneşi kalın örtülerle kapatarak !
hayat neşeli şarkılar söylerken ,kolkola giren mutlu günler
hayat ağıtlar yaktığında kefenlerini mi çekerler ?
artık inanmıyorum
Kendi gercekliklerime büründüm ve günleri seslerden azat ettim
bana yalnızlığın koyu siyahını getir
aşkın deli karanlığını
Çünkü
yaratıldığımız noktada göz gözü görmüyor
duvarlarına tutuna tutuna el yordamıyla yürüyorum
yolumu görmüyorum
yönümü bulamıyorum
ben şimdi
evrenin haritasına aşkın kaybolmuşluğunu çiziyorum
üzgünüm sen yokken
ben bizi yok ettim
kalbimin kıvrımlarına bakıyorum
yokolduğumuz noktaya bakıyorum
zihnime kalbimi kusuyorum
boğazımda zehir zemberek bir küfür yırtığı
gözlerimde düş pencereleri
mum isi ile kaplanmış tüm haritalar
gidemiyorum....
asla gelme olur mu?
Bu olur mu ....
Ziyan....ve ziyanız.....
Çokça vakit kaybıyız......
............
gözlerini unutma .....
Sıcak.....ve yakıcı.....