Aytekin AKBULUT abime çok teşekkür ediyorum Kitabı çok beğendim yorumu ile başlayacağım. İlk elime aldığımda hakkında hiç bir şey okumadan duymadan aldığım için beklentim normal seviyede idi, normal bir klasik diye düşünmüştüm. Kitabın kapağını açar açmaz felsefi bir tartışmanın içinde buldum kendimi. İnsanoğluna çok farklı bir pencereden bakan yazar ilginç değerlendirmeler yapıyor. Kendisi başta yayınlamak istememiş, hatta başka isimle yayınlamış kitabı. Tartışmaların odağı olacağını önsezerek. Yaşlı adam ve genç adam karakterleri üzerinden yaptırdığı bir tartışma yolu ile Twain insanın kendi arzusunun kölesi olduğunu savunuyor. Başlarda hedonist bir anlayış izlediğini düşünürken sadece haz almaya yönelik değil, içimizdeki mekanizma gereği davranışlarımızın şekillendiği yönünde çok haklı bulduğum iddialar öne sürüyor. Her hareketimiz kendimizi, içimizdeki Efendiyi memnun etme ihtiyacı içindir. Bu mantığı doğru buldum okurken. Özellikle iyilik yaptığımızda, bize yararı olmadığını düşündüğümüz ama ülkeye, ailemize ya da bir yabancıya yaptığımız bir fedakarlık ya da iyiliğin eylemin sonunda bizim ruhumuz, vicdanımız ile ilgili olduğunu savunduğu cümleler inkar edilemez şekilde doğru. İyilik kavramı başkaları içinmiş gibi gelse de kulağa aslında vicdanımız rahat etsin diye yaptığımızda sonucta o iyiliği de kendimiz için yapıyoruz. Bu konuda bir kaç anekdot kullanmış Twain ve üzerinde düşününce evet gerçekten bu doğru diyorsunuz. Ben alıntılarımın altını çizdim kitapta, tekrar okumak istiyorum. Her cümlede tartışmanın içine girdikçe insanlığımızı ve iyilik kavramını sorgulamak zorunda kaldım. Biz böyleyiz çünkü tanrı böyle yarattı fikri ise diğer düşünceleri ne kadar yuvarlak karmasiksa bu da tek köşeli. Tanrı detayını bir kenara bıraksaydi o bölümlerde ne derdi diye düşündm. Ummadığım bir derinliği vardı kitabın. En son okuduğum kitapların sığ dünyasından beni çekip aldığı için de minnet duydum