Bir gece vakti oturuyordum
Yine bir başıma masa başında
Elim de kalem önümde defter
Dökülüyordu kelimeler birer birer
Defterin bom boş sayfalarına
Yine başladım bak sana yazmaya
Kendi kendime seni anlatmaya
Artık son buldu diyordum
Seni içimde bitirdim diyordum
Artık anlatmam seni kendi kendime
Bak yine aldım kalemi elime
Yine sana yazıyorum yine seni anlatıyorum
Bak gitti elektrikler kapkaranlık oldu her yer
Sen tek başına olsan çok korkardın karanlıktan
Ama ben yanında olduğum zaman
Hiç korkmazdın karanlıktan bana sarılırdın
Bende kanatlarımın arasına seni alırdım
Seni sana anlatırdım seni ne kadar çok sevdiğimi
Sende sessizce beni dinlerdin sonra
Sen de beni ne kadar çok sevdiğini anlatırdın
Sanki hiç gitmemiş gibi elektrikler
Her yer çok aydınlık mış gibi
Muhabbet ederdik bazen uyuyakalırdık koltukta
Bazen birbirimize sarılarak uyurduk yatağımızda
İkimiz de bir birimize bakarak uyurduk
Ayın ışığı vururdu pecerenin kenarına
Senin yüzünün güzelliği aydınlatırdı odamızı
Bende doya doya izlerdim yüzünün güzelliğini
Sonra uyurduk gündüz olurdu
Sen giderdin kendi evine ben giderdim kendi evime
Gider gitmez arardım seni konuşurduk saatlerce
Sanki bir saat önce yan yana değilmişiz gibi
Yine anlatırdık birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizi
Sonra gece olurdu uyurduk ayrı ayrı yataklarımızda
Sabah olur işe giderdik orda da
Yan yana gelirdik çünkü aynı iş yerinde çalışıyorduk
Kimse sana bir şey dediği zaman
Bana gelirdi haber insanlar çekemiyor du bizi
Birbirimizi çok sevmemiz onlara ağır geliyordu
Yüzümüze karşı çok iyi ve güler yüzlüydüler
Arkamızdan kuyumuzu kazdı bu hainler
Önce sen gittin ordan bende geldim arkandan
Sonra olan oldu biz bize yenildik
Sen çekip gittin benim hikayem yarım kaldı
Senden bana geriye sadece acı özlem kaldı...