Jean-Christophe Grangé
Geçtiğimiz yıl Fransa'da çıkan Grange'nin son romanı üzerinden çok geçmeden hemen dilimize çevrildi. Grange'nin 17. romanı.
Grange'nin bu romanı, bir önceki romanı gibi bir dönem romanı. Yıl 1968, mekan Fransa. Arka planında 68 öğrenci olayları, beat kuşağı, hippiler, özgürlük, eylemler, Doğu'ya yönelim, Doğu dinleri gibi kavramları görmek mümkün. Bu arka planda kurguluyor polisiyesini Grange. 68 olayları sırasında, ortalık savaş alanıyken bir kadının cesedi bulunuyor Paris'te. Ceset bir yoga pozisyonunda. Diyorlar ki "Bu sıradan bir iş değil, bir iş var bunun arkasında." Kurbanın arkadaşları olan Herve ve Nicole'a, Herve'nin abisi Jean-Louis eşlik ediyor ve bu muammayı çözmeye başlıyorlar. Buldukları ipuçları onları Hindistan'a sürüklüyor ve oradan da Roma'ya.
Grange'nin bu romanını, konsept olarak ilk romanlarına benziyor bence. Gizem unsurunu sağladığı unsurlar ve kurgu, ilk romanlarını çağrıştırıyor. Karakterler olayın dışında yer alan gözler yerine bizzat olayın içinde olan karakterler. Bu da bağlayıcılığı güçlendiriyor. Doğu dinleri gibi konular da meraklısını içine çekiyor ve gizemli bir hava oluşturuyor. Aile arası entrikalar da bana biraz klişe gibi geldi ne yalan söyleyeyim. Sonu, bir Grange romanına göre çok az şaşırtıcı bir şekilde bitiriyor bana göre. Ama beğendiğim ve başarılı bulduğum bir kitabı oldu yazarın.
Kitabın temel felsefesinde kötülük var. "Kötülüğün sınırlarını araştırıyor." deniliyor kapak yazısında. Kitabın kötülük felsefesi, kötülüğün nerede durduğu ve ona nasıl baktığımız. Kötülük kendinden bekleneni yapar. Ve bu hiç de şaşırılacak bir şey değildir. Kötülük, bir kötü için yapılması gerekendir. Bir makasın amacı ve yapması gereken, bir kağıdı kesmesidir ve bir makasa "Neden kağıdı kesiyorsun?" diye sorulmaz. Makas bu amaç için vardır zaten ve kesecektir. Kötülük ve kötüler de bunun gibidir. Kitapta gördüğüm en belirgin durum bu oldu.
Kızıl KarmaJean-Christophe Grangé · Doğan Kitap · 2024374 okunma
·
79 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
