Aylar aylar önce..
Şansa inanır mısın sevgilim? Ya da şansın var mıdır? Ben şanslı biri değilim örneğin. Ama senin hep şanslı olmanı isterim. Şanssız olduğumu düşünmeme neden olan bazı olaylar oldu fakat kendimi bir gün şanslı olarak atfedeceksem; bunun en büyük nedeni sensin. Sen benim şansımsın. Çünkü hep seni bekledim beklediğimin sen olduğunu bilmeden. Hep inandım ki o, bir yerde, beni bekliyor, seni buldum. Seni hissettim. Ve o sensin. Beklediğim kişi. Hayatı anlama şansım, duvarlarımı yıkma şansım, kendimi geliştirme şansım, abla olma şansım, yalnız hissetmeme şansım. Hepsi sensin ve bizim bir yola çıkmamız lazım..
Hayatımda hep aşkı aradım. Bir çiçekte, bir böcekte, her an, her zaman. Çünkü biliyorum ki aşksız olamam. Bazıları aşkla dalga geçer, gerçek olmadığını düşünür. Aşk gerçek değil mi sevgilim? Hislerimiz var. Yalnız kalsak da, kalabalık da olsak da onlar hep var. İşte benim aşkım da hislerimiz gibi hep orada. O güzel kalbinle sen hep oradasın.
Kalabalıklar da ormanlar da, insanların yanı da insanlardan çok uzak da, gece de gündüz de, sıcak da soğuk da hepsi seni hissetmem için var. Dünyamın nedeni sensin, evet sen oldun. O attığın mesaja cevap verdim ve şu an seni çok seviyorum, yaşamak istiyorum. Ama ruhlarımızı birleştirme vakti geliyor. İçimden sana akan hislerimi hissetmelisin.
Gözlerimi gözlerine açmak, elini tutmak, anlattığın komik bir şeye gülmek, yüzünü parmaklarımla keşfetmek, tenine dokunduğumda zamanın durması, nefesini hissetmek, kocaman olmana rağmen içindeki çocuğu sevmek..
Beklemek hoş, senle alakalı her şey hoş. Beynimi sadece senin için kullanmam hoş. Ve biliyor musun başka bir şeye ihtiyacım yok. Senle o kadar huzurla doluyum ki..
‘Hiç böyle hissetmemiştim’ dedin. Bunun anlamının derinliği içinde kayboluyorum. Beni oradan çıkart. Benim aşk perim, gecemin gündüzümün, ruhumun sahibi. Boğuluyorum derinliklerinde. Atlamak istediğim bir denizdin. Atladım. Ama ben yüzemezdim. Bana yolumu gösterdin. Benden kaçma, beni itme. Bir olalım. Bir olalım ki kalplerimiz ait olduğu kalbi bulsun, bedenlerimiz bunca geçen vakitten sonra huzura kavuşmanın sakinliğini hissetsin. Kavuşalım ki gözlerinde kaybolayım, her seferinde zaman dursun, düşüncelerim durulsun.
Bana anlat. En mutlu olduğun an neydi, en şaşırdığın şey neydi, içini dök bana, bana ağla, konuş benle. Kendini benden mahrum bırakma. Bana öğret, nereleri gezdin, nasıl kadınları sevdin, ilk ne zaman büyüdüğünü hissettin? Hepsini anlat. Bir gün oturup seninle deniz kenarında bir şeyler içerken ellerimi tutup bana bak. Gözünde güneşin parıltısı olsun. O zaman bana hayatının anlamını söyle. Sen söyle ben anlarım..
·
1 artı 1'leme
·78 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.