Gönderi
Ölüleri konuşturmadan bir şehrin geçmişi anlatılamaz.
“Aslında yıllardır bu şehri anlatan bir roman konusu dönüp duruyor zihnimde ama öyle bir biçim bulmalıyım ki şehrin hem bugününü kaplamalı, hem de geriye giderek Osmanlı’yı, Roma’yı, Bizans’ı içine almalı. Tarihsel değil ama tarihi de içeren bir roman. Şuraya baksana; bir masal uygarlığı değil mi ki burası?”
Kitabımızın içerisinde yer alan, bir nevi kitabımızın muhteviyatına değinerek hangi konu başlıklarına yer verildiğine dair bir ipucu salan bu ifadeler, 𝑲𝒐𝒏𝒔𝒕𝒂𝒏𝒕𝒊𝒏𝒊𝒚𝒚𝒆 𝑶𝒕𝒆𝒍𝒊'ne dair bize pek çok emare sunmakta, kitabın yazılış gayesini gözler önüne sermektedir.
'Sanat, nasıl romanlaştırılır?' sualine yanıt olarak 2015 yılında yayımlanan kitap, zengin insan panoramasıyla İstanbul'un derinliklerine inerken şehrin büyülü, bir o kadar da çetin atmosferine bizleri sürükleyerek, geçmişi Bizans'a dayanan bir otelin açılışına konuk ediyor.
𝐋𝐢𝐯𝐚𝐧𝐞𝐥𝐢, “İnsanların kısacık ömrü, hikâyeler olmazsa neye yarar? Her şeye derinliğini ve anlamını hikâyeler veriyor. Hikâyesiz kalmış insanlara çok acıyorum.” ifadelerini kullanarak, güç ve yönetim ilişkilerinden romantizme değin uzanan geniş bir yelpazede insan ruhunu didik didik ederek, otel patronunun eşi ve alesinin başından geçenleri, çeşitli profesörlerin fikir düyasını, İstanbul'un seçkin, kalburüstü simalarını, alt sınıfları ve dahi ölülerin ruhlarını dile getirerek tek tek hikâyelerini anlatıyor.
Binlerce yıllık koskoca bir şehir olarak karşımıza çıkan 𝑲𝒐𝒏𝒔𝒕𝒂𝒏𝒕𝒊𝒏𝒊𝒚𝒚𝒆 𝑶𝒕𝒆𝒍𝒊, ihtişamlı surların karanlık diplerinde cinayetler işlenen, kadınların sessiz sedasız öldürüldüğü, yalılarında yüzyıllık zenginliğin cömertçe seyre çıkarıldığı ve güzelliğiyle Divan şairlerine yüzlerce şehrengiz yazdıran, barok sanatından izler taşıyan şehirler şehri İstanbul'un köklü tarihini fona alarak, değişen ve dönüşen, lakin barındırdığı çetrefil nedense hep aynı kalan şehri bizlere arzı endam ediyor.
·
10 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.