Bitirdim, yetmedi. İki gün Harika karakterini düşünüp kafamda farklı sonlar yazıp durdum. Ana karakter Harika gibi harika ve akıllardan uzun süre silinemeyecek bir kitap. Haliyle bir solukta okunacak kadar da akıcı.
Hükümenoğlu kitaba “Bu biyografideki bazı kişiler ve olaylar (bize anlatımlar doğruysa) hayal ürünüdür. Bazılarıysa (bize anlatılan doğruysa) gerçektir diyerek başlıyor. Yani roman ne gerçek ne kurgu. Okurken sürekli acaba böyle birisi var mı kuşkuları çok keyifli.
Hükümenoğlu karakter yaratma konusunda usta. Kitaba başlarken öncelikle Harikanın nasıl bir aileye doğduğunu tanıyoruz. Hayallerinin en başında roman yazmak olan anne Melek Hanım ve dönemin muhtelif gazetecilerinden baba Veysel Bey ve babasının izinden gidecek abisi. Harika, bu aileye gözlerini açmış ve Halide Edip’in, Suat Derviş’in, Nazım Hikmet’in, Sabahattin Ali’nin ve birçok farklı edebiyatçının yemeğe geldiği bir aile evinde yetişmiş bir kız çocuğu.
Harikayı tanırken bir yandan da 1919-1950 yılları arasındaki Türkiye’yi işlemiş bir dönem romanı da okuyoruz. İsmini her konuda taşıyan Harikayı 40lı yaşlarına kadar bize sunan kitabın biyografi olmasının yanı sıra; Cumhuriyetin yeni kurulduğu ve Türkiyenin büyük bir değişime girdiği zamanı büyük bir başarıyla da bize yansıtan bir ayna olması kitabı oldukça zengin kılmış.
Kitabın en güzel taraflarından birisi de Harika ile birlikte Beyoğlu kafelerini, sokaklarını, tüccarlarını, otellerini ve tiyatrolarını tanıyoruz. Okurken Pera sokaklarından süzülüyoruz. Bu hissiyatı yaşamak da kitabı oldukça farklı kılıyor. (Ne zaman Beyoğlu’na gitsem Harika gerçekten buradan geçmiş midir diye düşünmeye de başladım.)
Sözün özü, ben çok severek ve çok da etkilenerek bitirdim. Sizin de keyifle okuyacağınız kitaplar arasında olacağı kuşkusuz. Hükümenoğlu kitaplarına devam.
