DOĞDUM. KIZDIM. / AYŞE KULİN Ayşe Kulin okumayı sevdiğim için arkadaşımın yılbaşı hediyesi olarak gönderdiği kitabı okudum. Yorumu da 8 Mart Dünya Kadınlar Günü için şimdi paylaşıyorum. Everest Açıkhava serisinden yayınlanan kitapta; kadına şiddet, yoksulluk, sınıf farkları gibi sosyal içerikli dört öykü ve bir şiir yer almakta. İlk sayfada Ayşe Kulin: " İstanbul Sözleşmesi'ne bir an önce geri dönülmesi ısrarıyla bu kitaptaki öyküleri ülkemin, erkekler tarafından şiddet gören ve öldürülen genç kızlarıyla kadınlarına adıyorum. Telif geliri MOR ÇATI'ya bağışlanacaktır." demiş. Bu da kitabı alıp, okumak için yeterli bence. Kitaptaki dört öyküden ilk ikisi ( Güllü ve Kedi ) ve diğer ikisi ( Zehra ve Aydın ) birbiriyle bağlantılı. Aslında yaşananları iki farklı kişinin ağzından anlatarak olayları birbirine bağlamış. Bu öyküler daha önce yayınlanan "Bir Varmış Bir Yokmuş" adlı kitabında kapsamlı olarak yer almıştı. ( o kitabı da birkaç sene önce okumuştum) Saklı Şiirler kitabından alınan Kurban şiiri ise okurken yüreğinizi burkuyor, içinizi acıtıyor. Kitabın yorumlarında bu şiir, Aysel Gürel'in yazdığı, Onno Tunç'un bestelediği "Ünzile" adlı şarkıya benzetilmiş. Doğrudur, okurken benimde aklıma ilk o geldi ama çekilen acılar, solan canlar, yaşatılan şiddet aynı değil mi? Sadece bu yaşatılanlar için üzülen yürekler, yazılan dizeler, kalemi tutan eller farklı. Doğdum. Kızdım'dan: Okurken kendinden geçmesi, bu dünyadan koparak başka bir aleme uçması güftelerde kendini bulmasından mı? Yoksa tüm şarkılar onu anlattığı için mi? Onun aşkını, onun yalnızlığını, onun hüznünü... ( Güllü ) Güzel bir rüya. Güzel bir müzik. Sıcak bir oda. Avım, balkonda çaresiz. Zafer bana ait. Bir kedi başka ne isteyebilir ki insanların hakimiyeti altındaki şu ölümlü dünyada? ( Kedi ) Ben, sırtım yastıklara dayalı upuzun yatıyorum. Hep yatıyorum, kuyunun dibinde. Kuyunun dibinde sarı güller... ( Zehra ) Memurun sorularını yanıtlamakla ve "evet" demekle yetiniyor. Ben onu nasıl sevmiyor ve istemiyorsam, kocam da bana karşı aynı duygular içinde. Aynı yolun yolcularıyız; benim gibi derin, dipsiz ve karanlık bir kuyuda yaşıyor o da. Onu kuyusuna kim itti acaba? ( Zehra ) Tezgahın üstündeki ekmek bıçağını kaptı. Bıçağın çeliği pırıl pırıldı, peygamber kılıcı gibiydi. Genç bedenindeki güçlü akım bir anda elindeki çeliğe geçti. Havaya kaldırıp sapladı bıçağı şeytana... Bir daha... Bir daha... Bir daha sapladı... ( Aydın )

Doğdum. KızdımAyşe Kulin · Everest Yayınları · 2022309 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.