Meşrebi Üveysiler
Velayet-i Kübra'nın şemsiye- si içinde ehass-ı havassa mahsus, sırr-ı vahyin feyzinden telemmu' eden pek çok esrar ve hakikatler, makam ve mertebeler, meslek ve meşrebler vardır. Onlardan birisi de Meşreb-i Üveysî'dir. Bu mazhariyet, bir lütf-u İlâhî ve Rabbanidir.
Meşreb-i üveysîler, müphem, muhtasar, anlaşılması müşkül meseleleri intak tarzında izah ve beyana muktedir şahsiyetlerdir.
Meşreb-i üveysîler, ulvî ve sâfi, fitri ve hâlis bir lisan ile müşkülleri çözer, müphem meseleleri hakîmâne beyan içinde müdellel bir şekilde ve bir tasnif mantığı içinde or- taya koyar, kalpleri rahatlatırlar.
Meşreb-i üveysîler, esrar-ı azîmenin ilanatına dellal- lık ederler. Risale-i Nur, onlara bir âb-ı hayat çeşme- sidir. O çeşmeden takdim ettikleri latif iksirler, beyan ettikleri derin ve ince meseleler, harika esrarlar özellik- le gelecek kuşaklar için ekmek ve su kadar ehemmiyet- lidir.
Meşreb-i üveyesilerin dünyasında şu hizmet-i imani- yenin sırr-ı azimi, Allah-ı Azimüşşan'ın rızasına, lütfuna, tecellisine ve kurbiyetine mazhariyettir. Bu öyle azim bir keyfiyet, o kadar ehemmiyetli bir nimettir ki, tarife sığmaz.
Meşreb-i üveysîler, tevazu ve mahviyet libası içinde halisane bir kulluk şuuru içinde yaşarlar. O meşrepten te- şerrüb edenler, hakikate âşık ve marifete âșinâ olan o zat- lar, gåliben sıkıntılı inkıbazlara maruz kalmazlar. Ruhları- na müşevveşiyet giremez.
Meşreb-i üveysîler, sırr-ı uhuvvetin tesanüdüne makes ve ayna olduklarından onların muhabbeti sâfidir, hasbi- dir, ivazsızdır. Onlar, medih ve senadan, kendi şahsiyetini göstermek ve riyaya medar hallerden içtinabla yaşadıkları için, hâlis kalpler onları sever. Gönüller onları takdir ve sena ile karşılar. Amma, ihtilaf, inşikak, tenkid ve tecessüs ile yüklü, zahiren sadık, hakikaten dar meşrebler, tecessüs ve tenkid meyline müptela olanlar ve havsalası maneviyata karşı nakıs ve kısıtlı olanlar ve çiğ hafıza sahipleri onları hazm edemezler.
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.