Bir kitap okudu
528 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
1 saatte okudu
·
7 artı 1'leme
·58 görüntüleme
Nasıl anlatacağımı bilmediğim bir his vardı içimde yıllardır.Anlatamazdım ama yine de kelimelere dökecek olsaydım bu duyguyu en iyi tanımlayan en yakın kelime boşluk olurdu.Tam kalbimin ortasında, her geçen gün biraz daha fazla büyüyen kocaman bir boşluk.Kelimelere dökülemeyen, anlatılayamayan ama sadece orada olduğunu bildiğim bir boşluk.Bir türlü dolduramıyordum orayı.Hiç kimse dolduramıyordu.
"Bunlar alışkanlık, Ayşegül," dedi Egemen. "Ama bu durum..." Ne diyeceğini bilemez bir şekilde baktı.
Ayşegül ise hafifçe tebessüm etmişti. "Sevgi de bir alışkanlıktır, Egemen Bey.Kalbe bir kere giren şeyler değişmez.Ne olursa olsun hep oradadır.İster nefret ister sevgi."
"Hem senin gözlerin Atatürk gibi..."
Her şeyde azla yetinmeyi bilirdim.Beni azıcık severseniz ben sizi daha çok severdim.Bana azıcık gülerseniz ben size daha çok gülerim.Benimle azıcık konuşsanız ben sizinle daha çok konuşurdum.Bana azıcık sarılırsanız ben size daha çok sarılırdım.
Gerçekten dünya hassas kalpliler için bir cehennemdi.
Sabırla çözüyordu düğümü.Ben olsam makası alıp o saçı kesmiştim oysa.Her zaman öyle yapardım çünkü.Baş edemediğim her şeyi koparım atardım hayatımdan.Saçımı da anıları da.
Evlatları üzüntüden uyuyamadığını sanıyordu.Oysa Neslişah özlemekten uyuyamıyordu.
Ona hiç böyle gülmemişti.Üç yıldır bir kere bile ona böyle sesli gülmemişti.Neden başkalarına gülüyordu?
O zaten bu yüzden aşık olmuştu ona.Onda kimsenin görmediği şeyleri görebildiği için.
"Sen Pamuk değil misin?"
"Değilim," dedim anında. "Gökçen'im ben."
"Farkı ne?"
"Büyümüş olmam."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.