Kadın
Kadının, kendini ifade biçimleri sonsuzdur.
O, sevinci, mutluluğu ve aşkı yakalayıp,
Sımsıkı sarılmayı bilir.
Haykırmak istediği vakit, susabilir.
Sustuğunda çığlığını duyurabilir.
Öfkelendiği vakit, gülümseyebilir.
Ağlamak isteyince, şarkı söyleye bilir.
Mutlu olunca ağlayabilir, korktuğu vakit gülebilir.
O, inandığı doğrular için, sonuna dek mücadele eder.
Haksızlığa karşı savaşır, çözüm yolunu biliyorsa,”hayır” yanıtını asla kabullenmez.
Amma çok marifeti varmış!
Arkadaşı doktora yalnız gitmesin diye ona refakat edendir.
Korkan birini gördüğünde, ‘tut elimi korkma’ deyip, elini uzatandır.
Her düğün, her doğum haberinde mutlu olandır.
Tanıdığı ya da tanımadığı amma kendine yakın bildiği her ölüm haberine kalbi kırılandır.
Ama yine de yaşamı sürdürme gücünü, kendinde bulandır.
Çocukları daha çok yesin diye ‘ ben zaten tokum ‘ diyendir.
Bir öpüş, bir sarılış, bir kucak açışla, kırık, ya da yaralı yüreğin, onarılacağını bilendir.
Peki, bunun hiç mi eksiği ya da yanlışı yok?
Hiç olmaz olur mu?
Var bir hatası; ne kadar değerli olduğunu unutur”
….
·
1 artı 1'leme
·111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.