Sen
1
Aşkını gözlerinle dün kalbime işledin,
Bir sanatkâr eliyle oyar gibi mermeri.
Rüzgar yüzü görmeyen ufkumda genişledin,
Bir fırtına halinde koptuğun günden beri.
Daha fani olaydı, kurtulurdu zarardan,
Aşkım ki farkı yoktur bir dağ başında kardan,
Gururuma basarak üstüne çıkanlardan,
Dönmeyen bir sen varsın geri, yalnız sen varsın geri.
Nasıl taşta çeliğin izi kalırsa derin,
Üstüme satır satır öyle nakşoldu yerin,
Üzülme, senden sonra kalbime girenlerin,
Yalnız senin aksindir orda görecekleri..
1928
2
Her geçen gün bir aşkın gevşetirken bağını,
Her geçen yıl aşkıma yeni bir hız bıraktı.
Onda bulmuş gibi hayatın kaynağını,
Bu ateşle yanmasa kalbim vurmayacaktı.
Kalbim vahşi bir kuştu, kendi yurdunda sultan,
Ona gurur vermişti güneşten emdiği kan.
Daha dün bir çığ gibi inerken dağlarından,
Bugün karşında sakin bir su halinde aktı.
Hangi ruh duydu seni benim kadar derinden?
Hangi gönülde yandın böyle bir yangınla sen?
Ya benim gözlerimdir seni bambaşka gören,
Ya hepsinin gözleri, sana, görmeden baktı...
1928
Yaşar Nabi Nayır
( 1908 - 1981 )
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.