Beni kırdığın yerden seni de kırmışlar, duydum. Güçlü gözüktün değil mi ilk öğrendiğinde? İnsanlardan uzaklaşır uzaklaşmaz bir köşede oturdun, gidemedin. Dakikalar sonra gözyaşlarının yerde bıraktığı izleri izledin değil mi anlamsızca? Ayağa kalktığında başın dönmüş olmalı. Eve gittiğinde ilk kime bağırdın doğruyu söyle, merak ediyorum. Bu sinirini öfkeni sorduğunda ailen, ne yalan söyledin? Ben yalan söylememiştim, hatta hiçbir şey söyleyememiştim, anlamışlardı zaten gözlerimin altından. Ağlaya ağlaya uyudun mu sahi? Ben uyumamıştım o gün, rakı masasında bardağa bile seni anlatıyordum. Annen yanına geldi mi, neyin var kızım diye sormuştur bence. Benim yanıma kimse gelmedi o gün, herkes korktu halimden. Bir sey soramadılar. Sigarayı da arttırdın tabi. Yapma öyle fazlası da azı da işe yaramıyor. Ertesi gün ne oldu ya da daha sonrası? Bak utanmadan söylüyorum, ben yastıkta kuru yer arıyordum, birkaç defa ters çevirdiğim bile oldu. Sesin kısıldı mı senin de? Kızma da bir şey daha soracağım aklına geldim mi o ilk gün? Yani bunların aynısını da ben birisine yapmıştım dedin mi? Gerçekten hissettin mi yaşadıklarımı? Kafanı duvara dayayıp bir şeyleri dinledin mi? Dur tahmin edeyim, defalarca aradın en yakın arkadaşını, en son öyle bir utandın ki mesaj atıp “müsaitsen arayabilir miyim?” Bile dedin değil mi? Nasıl aldatıldığını duydun mu peki, umarım ondan duymamışsındır. Bana sen anlatmaya kalkmıştın, hatırlıyor musun? Fotoğraflarınızı her yere atıp 2. Ayınızı kutlamıştınız gecesinde. Bu kadarının da olacağını sanmıyorum ama olmasın. Yaşama bu kadarını çünkü zor, çok zor. Ama senden sonra çekildiği fotoğrafı görmüşsündür. Seni unutmuş gibi çıkmıştı değil mi? Kendini göremedin, onda hiçbir iz bırakamadığını farkettin. Sanki hiç birlikte olmamışsınız gibi hissettin mi peki? Tavsiye isteme benden. Bu acının geri dönüşü yok. Zamanla geçmeyecek bunu bilmeni isterim. İlerleyen günlerde daha rahat nefes alacaksın hepsi bu. Değişen tek şey tarih olacak, acın her zaman tarifsiz kalacak, kimseye anlatamayacaksın. Anlamayacaklar. Hasar tespitini yapmaya kalkma, ne hale geldiğini uzun bir zaman sonra göreceksin. Kendini ölmüş gibi hissedeceksin ama hayır ölmedin, daha yeni başlıyor her şey malesef. Bundan sonra arkadaşların, gezdiğin yerler, okul çıkışları hatta cuma günleri bile keyif vermeyecek sana. Benim gibi bitmeni istemem ama sen de azaldın bunu ikimizde biliyoruz. Herkes seni bırakacak diye de korkma olmuyor öyle, tam tersine daha çok yanında durmaya çalışıyorlar “acıdıkları için.” Bu aldığın yaralar dikiş tutmayacak bilgin olsun. Acıyorlar diye üflemeye de kalkma, alışmaya bak, hep onlarla olacaksın. Bir de beni anıp durma artık, benim ahım tutmadı. Ben hep sen mutlu ol istedim. O şehiri terkederken bindiğim otobüsün camına kafamı yaslarken bile aklımda gülüşün vardı. Bana kızma söyledim ben sana “seni herkesten fazla seviyorum” derse inanma diye. Sende haklısın gerçi neredeyse seni tanıyan herkes sevdi seni. Ama dediğim gibi kimse seni benim gibi sevemez, sevmeyecektir.
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.