" Ufaklığım
Eğer bu mektubu şu an gözyaşları eşliğinde okuyorsan hemen şimdi okumayı bırak ve kendine çekidüzen verene kadar da sakın eline alma. (Bu bir emir!)
Çoğu zaman sözümü tutmazsın ama bu sefer beni dinlediğini umuyorum.
Sakın korkma küçüğüm, bu mektupta kötü bir şey yazmıyor. Kalp atışlarını normal seviyeye indirip rahat bir nefes al hadi. Dilersen şeker pembesi dudaklarım yukarı bile kıvırabilirsin.
Birkaç gündür ortalarda yokum. Bunun nedeni biraz yalnız kalıp, kendi iç sesimi dinlemek. Çoğu zaman yalnızlık benim için bir çıkış yolu olurdu. Ama niyeyse bu kaçamakta kendimi çıkışta filan hissedemedim. Aksine ilk kez yalnızlık bana çok zor geldi. Sanırım bunu daha önce seni hastanede bırakıp gittiğimde hissetmiştim...
Zaman, benden bazı şeyleri alıp götürdü Melisa. Bunlardan en önemlisi de cesaretim. Ben korkuyorum. Hem de çok korkuyorum. Asla normal bir adam gibi davranamayacağını için, senin beklentilerini karşılayamayacağım için, ailemi affetmeyi çok istememe rağmen onları affedemeyeceğim için ve en çokta ileri de ikimize ait bir çocuk olduğunda ona yeterli bir baba olamayacağım için deli gibi korkuyorum. Ben cesaretten mahrum biriyim ufaklık. Her zaman da öyleydim. Aksi olsa geçmişimde saplanıp kalmak yerine seninle bugünü yaşar, sadece bugüne odaklanırdım zaten. Ama bu olmuyor, olmayacak. Çünkü tam kalbimin ortasında, bu zamana kadar gizlemeye çalıştığım derin bir yara var. Senin aşkın o yaraya iyi gelse de hayır, o bile bu yarayı tam olarak iyi etmeye yetmiyor. Ve ben gün geçtikçe kan kaybediyorum.
Yine de sana bana inandığın için teşekkür ederim. Beni affettiğin için, bana yeniden kalbini açtığın için ve benimle her şeyi göze alıp evlendiğin için... Sen beni gerçekten çok seviyorsun ufaklık. Bunu hak etmek için ne yaptığımı bilmiyorum ama ben de sana değer veriyorum. Hem de tüm benliğimle.
Bir süre daha ortalarda olmamaya devam edeceğim ben. Çünkü artık yaralı bir adam olarak değil, senin aşkım kucaklayabilmek için sağlıklı bir adam olmaya ihtiyacım var. Sen bu süreçte sakın beni düşünme.
Yaşa, yaşat. Nefes al, nefes aldır. Işılda, ışıldat. Gülümse, gülümset.
Gülümsemek için bana ihtiyaç duyarsan da mektubun sonuna senin için bir gülücük çizeceğim, onunla idare et.
Beni merak etme. Ben iyiyim. İyi. olacağım. Sen de iyi ol. Ve eğer beni çok özlersen de elini o yüce kalbine bastır. Çünkü beni oraya sen koydun. Ben de memnuniyetle girdim.
Ve her daim orada olacağıma söz veriyorum.
Sana değer veren,
Zorba..."
:)
Ateş ArsoyKitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.