Öncelikle biliyorum ki Gülseren Hanımın tv sektörünü ele geçirmiş dizilerinden fazlasıyla sıkıldık. Dizilerini izlemeyi ben de sevmiyorum ama kitaplarını okumak keyifli geliyor. Daha önce de Camdaki Kızı okumuştum bu kitap da okuduğum ikinci kitabı oldu. Kırmızı Pelerinli Kız beni daha farklı bir yerden yakaladı o yüzden Camdaki Kıza göre çok daha fazla sevdim. Bu arada sevdim derken kitabı okumayı sevdim aslında.Hikayenin sonu resmen sinirlerimle oynadı kjsjkksjsks oraya geleceğim. Okurken Ayşa ile farklı bir bağ kurdum onu anladım, aynı şekilde Aliyi de .. Ali normalde seveceğim birisi olmazdı belki yobaz der geçerdim ama terapi sahneleriyle o karakterin özünün aslında iyi olduğunu, iyileşmeye çalıştığını gördüm.Ayşa için öfke kontrolü sorununu aşmaya çalışmasını, kendini törpülemesini sevdim. Hatta öyle sevdim ki bıçaklandığında içim parçalandı ölecek diye çok üzüldüm. Sonrasında o kadar mutlu bir şekilde ilerledi ki her şey dedim eyvah... Bir şey olacak ... Kaza olunca hissetmiştim bu kazayı oh neyse ki bir şey olmadı dedim kendi kendime sonrasında daha bu duruma sevinirken ölüm çok ani geldi , Ayşa gibi şok oldum idrak etmekte zorlandım. Ölümüne en çok üzüldüğüm kitap karakterlerinden biri oldu kesinlikle Ali. Bu arada konuya direkt girdim Ali ve Ayşa kim derseniz onlar iki yaralı çocuktular tanıştıklarında.. Sonrasında birbirlerine sırdaş oldular, dost oldular.. En iyi onlar anladı birbirini.. Ta ki Ayşa o korkunç geceyi yaşayana kadar .. O geceden sonra içine kapandı Ayşa.. Aliye de anlatamadı bir şey .. Sonrasında da ayrı düştüler birbirlerinden .. Ama bu ayrılık sadece fiziki bir ayrılıktı. Hayat onları ayırsa da onlar ruhen,kalben hep yanında oldu birbirlerinin. Zaman geçti.. Ali büyüdü, Ayşa büyüdü .. Ve Ali söz verdiği gibi buldu Ayşayı.. Buldu ama her şey kaldığı yerden devam edemeyecek kadar değişmişti.. O zaman Ayşa yaşadıklarını nasıl anlatamadıysa yine anlatamadı..Aralarındaki bu sorunları çözmek için çok çabaladılar.. Kırmızı odaya gidip gidip geldiler..Ali öfke sorununu yendi.. Ayşa özgüvenini geri kazandı, kendini sevdi.. Tam mutlu olma zamanı gelmişti ki bu ikili için hayat yine mutlu olmalarına izin vermedi işte .. İlişkilerinin her adımını okuyup gelişimlerine şahit olmuşken ve şimdi tam mutlu olacaklarken bu ayrılığa çok üzüldüm. Sonrasında gelişen olaylara ise çok sinirlendim. Doğan mükemmel bir seçenek olabilir ama Ali nin ortağı, en yakın arkadaşıydı. Ayşa ile Doğanın birbirine aşık olması, evlenmeleri çok kırıcıydı. Bir de Ayşa nın midesinde kelebekler uçaracak cinsten bir aşk yaşaması, Ali den daha çok güvenmesi Doğana.. Benim bile kalbim kırıldı Ali yerine .. Aklıma Ali geldi ... Doğanı zaten hep kıskanmıştı, imrenmişti .. Çocukken babası yok ne güzel huzurlu ve zengin diye kıskandı .. Büyüyünce onun hayali olan mesleği, doktorluğu yapıyor diye kıskandı .. Ve şimdi de Aliye ait olan tek şeyi, Ayşa ile olan evli mutlu gelecek hayallerini de almıştı .. Ah be Ali .. Sen bunu hak etmemiştin dedim ... Sonra hayatın acımasızlığı yüzüme çarptı.. Ayşalarda biliyordu yaptıklarının etik olmadığını.. Onlar da suçluluk hissetti .. Mutlu olmayı hak eden iki kişiydi Ayşa ve Doğan ama bilmiyorum keşke hiç böyle bir durum olmasaydı aralarında .. Çok kırıcı.. Mutluluğu sonuna kadar hak eden kişilerin mutluluklarıyla mutlu olmak istesem de maalesef benim bir yanım buruk kalıyor aklıma Ali geliyor .. Ali nin babasının bile mutlu olduğu dünyada Ali olamadı ... O adam asla mutluluğu hak etmiyordu .. Eşine çocuklarına yaşattıklarından sonra hayatın onu ödüllendirmesi ne kötü.. Ali de kitapta düşünüyordu annemin suçu neydi diye .. Şimdi ben de düşünemeden edemiyorum Ali ve annesinin suçu neydi diye ... Alinin babası gibi mutluluğu hak etmeyenlerden biri de muazzezdi bence. Muazzezin mesude hallerine her seferinde sinir olurken en sonunda eniştesi ile evlenmesi rezilliğini midem kaldırmadı .. Üstelik ikisinin de çok mutlu olup şehir şehir gezmeleri ... Kötülerin kazandığı hikayeleri sevmiyorum. Ama söz konusu hayat olunca hepsi oluyor işte .. Bu arada bu hikayelerin gerçekten denildiği gibi gerçek hayat hikayesi mi bilmiyorum ya da ne kadarı gerçek onu da bilmiyorum.. Bildiğim tek şey kurgu ya da gerçek, geçmiş ya da gelecek hikayesi olsun hiç fark etmiyor .. Bir yerlerde bir şekilde hep ezilen zarar gören bir kadın var .. En çok kadınların üstüne geliyor bu dünya .. Ah canım kadınlar ..Hayat tüm zorluklarıyla üstümüze gelse de biz çok güçlüyüz .. <3

Kırmızı PelerinGülseren Budayıcıoğlu · Doğan Kitap · 20221,866 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yağmur