Herkes İlk önce sözlere inanır, onlara güvenir çünkü gözlerden ve hislerden önce dilin söyledikleri etkilidir. Sizi hiçbir zaman bırakmayacağını söyleyen birisine inanmak her zaman en saf duyguyla gerçekleşir. Veya sizi sevdiğine inanmak. Çünkü insan, henüz yalanla tam anlamıyla tanışmadığında kanmayı seçer; cümleler ise en etkili silahtır kanmak için.
Bu yüzden kime sorarsak soralım, ilk güven kırıklığının birinin cümlelerine inanmaktan geldiğini söyler.
İkinci evre birinin gözlerinin içinde gördüklerine güvenmektir. Sizin güçlü olduğunuzu söyleyen birisi acıyan gözlerle bakarsa ona asla inanmazdınız fakat gözlerindeki güç, size de yansıtılırsa bakışların yalan söylemeyeceğini düşünürdünüz. Cümlelere inanıp hayal kırıklığına uğrayan birisi ikinci olarak o bakışlardaki doğruluğa güvenir.
Ve günü geldiğinde o gözlerin de yalan söylediğini öğrenirseniz bu çok büyük bir yıkım olur, inkar başlar, aksine kendini inandırma aşaması olarak devam eder fakat en sonunda kabulleniş gerçekleşir.
Çünkü insanlar bazen bakışlarında bile kendine olan duygularını gösterecek kadar kendinlerine güvenirler.
Üçüncü evre, en büyük yıkım ve felaket hislerinize dayanarak güvenmektir çünkü bu karşınızdakinden ziyade artık sizinle de alakalıdır. Sadece sözler değil, sadece bakışlar da değil. Bir dokunuş, bir alkış, bir gülümseme, bir destek, bir düşüşte elden tutma. Hepsi sizin o kişiye ya da kişilere güvenmenizi sağlar.
Ama ben yanlış hissetmiş olamam diyerek kendine öfkelenmeye başlarsın, karşınızdaki kişi ise çok rahat bir şekilde bunun sizinle alakalı olduğunu söyleyebilir.
En büyük yıkım olmasının nedeni ise hayatınız boyunca bir daha asla güvenmeyeceğiniz ve belki de doğru hissetseniz bile kendinize inanmayacağınız içindir.
·
1 artı 1'leme
·116 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.