Doğrusunu söylemek gerekirse belki de bu ülkede en şanslı kuşak bizim 77 kuşağı idi. Yaşamın içinde her türden lezzeti tatmış tat almıştı. Düğünler gormüş, bayramlar yaşamış, panayirlarin da eğlenmişti. Mahallede kurulan çocukluk arkadaşlikları, komşuluk ilişkileri ölümsüzdü. Komşu evlerden çıkan cenazelerin acısı tüm evlerden duyulur acılar paylaşılirdı. Kasaba yaşamını köy yaşamını her çocuk bilir oyunlarina oyun katarlardi. Sinemanın artistlerini takımların futbolcularini bir çogumuzun ideolu olurdu. Uzun kış gecelerinde misafirliğe gidilir ya da misafirler gelirdi. Çocuklar bir zaman isim, şehir, dağ, ırmak, bitki oyunu oynar bıkardi. Çaylar içilip, meyveler yendikten sonra masal faslına geçilirdi. Bizim evin hikaye anlatıcısı babamdı. Sekiz on hikaye bilir her anlatımda ufak tefek değişiklikler yaparak ilgiyi tutmayı başarır bizde ilk kez duyuyor gibi dinlerdik. Şimdi babamın anlattığı o hikayelerden üçünü anımsıyor neden bir yerlere yazmadığıma hayıflanıyorum. Hikayeler süresince kimimiz dev, kimimiz padişah kimimizde peri kızları olurdu. Hayal dünyamız genişler hikayelere ilaveler yapardık. On bir masalın yer aldığı bu "Adatepe" adlı eseri çok özel kılan bir nedeni var. Adatepe, Tuna nehri üzerinde küçük bir adadır. Bu adada beş yüz yıl süren bir Türk topluluğu yaşamıştır. Ada baraj suları altında kaldığında o Türk topluluğu da dağılmış tarihten silinmiştir. Bu eserde yer alan masallar o topluluktan bize miras kalanlardır. Şimdiki anne babalar çocuklarina masal anlatmiyorlar. Halbuki masal dünyası hayaller kurmayı, aileyi bır arada tutmayı, en önemlisi ise insanların anı biriktirmelerine neden olmak açısından önemlidir. Çocuklarınıza okuma dileğiyle, öneririm. .

Adakale Türk MasallarıIgnac Kunos · Dorlion Yayınları · 20224 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.