Her kitap birer haritadır biz okuyuculara tabi okuduğumuzu farklı şekilde algılarsak o harita bize her zaman doğru yolu göstermez,maalesef ki anlayana bu laflar.. Tarih kitaplarında ne kadar inceleme yazsak da düşüncelerimizi dile de getirsek kitaptaki alıntılar kadar etkili olmaz o yüzden en iyisi kitaptan bir kaç alıntı buraya yazmak daha doğru olur. "Siz ve eslafınız Türkçülüğünüzde ne yapıyorsunuz? Birçok ecnebi unsur ve milletleri getirip Türk ırkına karıştırıyorsunuz. Bu suretle Türk ırkını muhtac-ı ıslah (ıslaha muhtaç) yani maduni unsur (alt unsur) ve diğerlerini ıslah edici yani ali (üst) unsur yapmış oluyorsunuz. Eminim ki Türk milleti bu hakikatı idrak ettiği gün sizi, bu günahı affedemeyecektir. Kürdistan'a gelen Macar muhabirinin notlarından; Bulunduğumuz kasaba civarında bir köy vardı. Arasıra atlarla bu köye gezmeğe giderdik. Köyde 102 yaşında bir Kürt tanımıştık. Köye her gidişimizde birkaç saat ihtiyar dostumuzun yanında geçirirdik. Bir aralık 15 gün kadar köye gitmemiştik. Dostumuzu adeta göreceğimiz gelmişti. Atlarımıza bindik ve köyün yolunu tuttuk. Köye vardığımızda doğruca ihtiyarın evine gittik. İhtiyar Kürt bizi görünce her zamanki gibi güler yüz göstermeğe başladı. Fakat yerinden kalkıp istikbalimize gelemedi, mazeret diledi. Ayaklarını gösterdi. Ayakları dayaktan şişmiş ve siyahlanmıştı. Bu halinde bizlere kıyam etmeğe (ayakta karşılamaya) çalışıyordu. Kıyamına mani olduk ve etrafında toplandık. İhtiyar başından geçenleri anlattı: - Bundan 15 gün evvel köye jandarmalar geldiler. Silah topluyorlardı. Bizde silah ne arar, Kemal Paşa sağ olsun hepsini noktaya teslim ettik. Yanımızda çakı bile bırakmadık. Delikanlıları bağladılar götürdüler. Siz de bilirsiniz ya onlar bir daha köye dönmezler. Sıra bana geldi. Yalvardım, yakardım, hayran dedim kurban dedim dinlemediler. Beni yere serdiler, ayaklarıma belki 40 sopa vurdular. Ayaklarımdan kanlar fışkırmaya başladı. Aldırmadılar nihayet kendimden geçmişim, işte o günden beri yataktayım. İhtiyara sorduk: Peki neden seni bu kadar dövdüler? İhtiyar düşünmeden cevap verdi. Çünkü ben Kürdüm. Ne bileyim Kemal Paşa memlekette Kürt istemiyormuş. İhtiyar birden bire sustu biraz düşündü korkan nazarlarla (bakışlarla) etrafına baktı ve tekrar söze başladı: - Hayır demin yanlış söyledim, demin şaşırdım, biz artık Kürt değiliz. Eskiden Kürt idik. Şimdi hepimiz Türküz. Bu memlekette herkes Türktür. Kemal Paşa böyle söylemiş ... Biçare el'an (şu an dahi), hatta bizden de korkuyordu. Belki Kürdüm dediğini gidip jandarmalara söyleyebilmemiz ihtimali bile hatırına geliyordu. Bu sahneyi unutamıyorum ve unutabileceğimi de zannetmiyorum. Havsalam (aklım) almıyor, 100 yaşıyla her türlü taarruz dan masun bir fani ve iki yaşı ile memede bir çocuk olan bu çift mevcudiyete nasıl insanın eli kalkar ..." Mektup tarzında yazılmış olsada kitapta bir çok konuya değinilmiş.. kesinlikle okunması gereken kitaplardan bir tanesi daha.

Mustafa Kemal’e MektuplarCeladet Alî Bedirxan · Avesta Yayınları · 201245 okunma

·

7 artı 1'leme

·

270 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

✹Birîndar✹