Gönderi
Günlük hayatta karşılaştığımız; ama hayatın koşturmacasından ötürü görmezden geldiğimiz insanların öyküsünü kaleme almış Sait Faik. Etrafımızda nice insanlarla doğrudan ya da dolaylı bir şekilde etkileşim halindeyiz. Kimi zaman bu insanlarla iletişim kurup duygu ve düşüncelerine önem versek de çoğu zaman hayatın koşturmasından ötürü bu insanları görmezden geliriz; lakin Sait Faik bu insanları nakış nakış işlemiş öykülerine.
Sait Faik çok iyi bir gözlemci, etrafında yaşanan olayları, kişileri çok iyi gözlemleyip 'sıradan insanların sıradan olmayan' hikayelerini çok güzel bir şekilde kaleme almış.
Birbirinden farklı 14 hikayeyi barındıran eser de; günlük hayattan kesitlere, insanların içsel konuşmalarına, çevre tasvirlerine, insana dair acı, hüzün, sevinç, mutluluk ve hayal kırıklıklarına dair birçok olay güzel bir şekilde aktarılmış..
.
.
.
"Bu koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu."
"Gitmeli, uzaklaşmalı, hiçbir şehirde durmamalı."
"Çamlıklara çıkar, uykuya dalar, sevdiklerimi düşünür, yapacağım işleri hayal eder; sever, sevilir, zengin olur, fakir düşer, kitap okur, sevgilime şiir yazardım."
"Bütün ümit yarın sabahta."
"Kendi peşimi bile bıraktım.."
"Ben bir acayip adam oldum. Gözüm kimseyi görmüyor, kimsenin kapımı çalmasını istemiyorum."
"Niye insanlar birbirleriyle bu kadar uğraşırlar.."
"Şehri bırakıp gitmeliydi. Nereye olursa olsun... Bu şehri bırakmalıydı. Dağlarda yatmalı, su başlarında garipler gibi su içmeli, köylerden ekmek dilenmeli, şehirli görünce yol değiştirip koşa koşa kaçmalı, samanlıklarda yatmalı, dağlardan üzüm çalmalıydı."
"Sessiz yaşadım kim beni nereden bilecektir."
"Uyku, bir düşman ordusu gibi; kendini bırakmaya gelmiyor..."
"Nereden, nasıl getirdiler bu gülüşü de oraya oturttular, bunu öğrenemedim."
"Demek herkes benim gibi değil."
.
.
.
·
38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.