Hayvan Çiftiği Kitabı Hakkındaki Duygu ve Düşüncelerim
George Orwell Hayvan Çiftliği
SPOİLER İÇERİR!
Kitabın başında bütün hayvanlara katılıyordum isyan etmeleri konusunda. Ama isyan ettikten ve çiftliği ele geçirdikten sonra işler yavaş yavaş önceki halinden daha da kötü bir hal almaya başladı. Napolyon kendi istediği gibi bir çiftlik (Herkesin domuzlara hizmet ettiği ancak bunun farkında olmadığı bir çiftlik) yaratmıştı. Üstelik hayvanlar bunun farkında bile değillerdi. Tek düşünceleri ve tek söyledikleri "Napolyon yoldaş her zaman haklıdır." Sorgulamanın olmadığı toplumlarda bu durum kaçınılmazdır. Kitabı okurken yer yer günümüz Türkiye'sini gördüm kitapta. Sorgulamadan kuşkusuz kabul edilen doğrular, " Onun bir bildiği vardır." düşüncesi ve daha birçok şey...
Beylik Çiftlik, Hayvan Çiftliği olduktan sonra işler iyice sarpa sarmaya başlamıştı. "En azından insanların keyfi için değil kendimiz için çalışıyoruz." düşüncesi ile zihinleri ele geçirilmiş onlarca hayvan...
İnsanlara hizmet etmediklerinin farkındalar ama domuzların kölesi olduğunun farkında değiller. Bu durum biraz da Napolyon'un köpeklerinden korkmalarından da kaynaklanıyor olabilir fakat birlikte o köpekleri de yenebileceklerinin de farkında değiller. İsyan eden birçok hayvanın başına neler geldiğini gördükten sonra da hiç cesaret edemediler isyan etmeye.
Çiftlik böyle bir hal aldıktan sonra kitabın sonuna kadar "İnşAllah isyan ederler de şu Napolyon'dan kurtulurlar." dedim ama maalesef hiç de öyle olmadı durum. Beklediğimden daha kötü bitti kitap. Celal ÜSTER Beyefendinin dediği şey kitabın sonundaki bütün duygularımı özetliyor adeta.
"Evet, Hayvan Çiftliği korkunç sonla biten bir "peri masalı"dır. 
