Çok merak ederek elime almıştım ama hala ilk kitaba yaptığım yorumun arkasındayım; bu seriyi 15-16 yaşında olsam çok sevebilirdim. Benim için bu seri ortalama bir seri idi. Bayılmadım, vaoov olmadım. İkinci kitabı çok övdükleri için çok merak ederek okumuştum ama insanların neyi övdüklerini okurken anladım ve bu bana zaten beklenen bir şey olduğu için ilginç ya da muhteşem gelmedi. Feyre ve Rhysand karakterlerinin arasındaki ilişkinin gelişimini sevmiş olmalılar ve aslında beklenen bir şeydi çünkü ilk kitapta Tamlin ile o kadar yavan o kadar altı boş bir şey yaşıyorlardı ki ve hikâyeye Rhysand girdiğinde yazar onun hemen fark edilmesini, hemen sevilmesini istemiş gibiydi o yüzden Tam ile ilişkisini çok sığ yazmıştı bence. Ben yazarın kalemini sevdim mi emin olamıyorum çünkü beklemediğim şeyler pek olmuyor hikaye kurgusal anlamda beni çok çekmedi. Yani yazarın bazı şeyleri çok gözümüze sokarak yaptığını düşünüyorum çoğu şey benim için sürpriz olmuyor belki de çok fazla kitap okuduğum için artık bazı şeyleri şaşırmıyorum. Bu konuda çok profesyonel bir kalemi olduğunu düşünmüyorum yazarın pek çok şey alenen gerçekleşiyor karakterleri ya çok sevmemizi istiyor ya da nefret etmemizi istiyor. Ayrıca kitabın arka kapağında yazan Taht Oyunları yazarı ile karşılaştırılmasına yol açan serisi ibaresi oldukça abartılı geldi. Sanıyorum bu karşılaştırmayı yapanlar Taht Oyunları’nı ya hiç okumamış ya da en azından dizisinin en az birkaç sezonunu izlememiş olmalılar hem kitaplarını okumuş hem de dizisini izlemiş birisi olarak o seriyle karşılaştırılacak bir seri olmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Alakası bile yok bu seri karşılaştıracak olsam bana göre acayip içi boş. Taht Oyunları çok kapsamlı çok ince düşünülmüş ayrıntılı yazılmış yıllarca üzerinde çalışılmış muazzam bir seri karşılaştırılabileceği onlarca efsane seri varken bu seriyi ile karşılaştırılması bu şekilde reklam edilmesi bana çok saçma geldi. Tamamen reklam amaçlı olduğunu düşünüyorum. Hikayenin devamında olanları tahmin etmek çok zor değildi gerçekten eşlik bağı olayı özellikle. Rhys karakteri çok sevilsin istediği için Tamlin’in ilk kitapta harcadığını söylemiştim hala aynı şeyi düşünüyorum. Sanıyorum ki beğenenlerin çoğu Feyre’nin Tamlin’e göre tam tersi bir karakterdeki Rhysand ile yaşadığı ve daha ele avuca gelir daha iyi kurgulanmış bir ilişkiyi sevmişlerdi. Zaten yazar da bunu istemiş. Öyle bir karakter yazmalıyım ki herkes Tamlin diye ölürken bir anda onu unutup diğerinin adını haykırmalı diye düşünmüş bence. Bunun için Tamlin’i bu kadar harcamasına bu kadar kötü göstermesine gerek var mıydı bilemiyorum yani. Serinin devam kitapları da elimde fakat okur muyum bilmiyorum gerçekten bundan sonrasını da, Feyre’nin Tamlin’in sarayına neden döndüğünü orada ne planladığını tahmin etmek hiç zor değil. Gerçek merak duygum filan yok oldu. Yani bildiğim bir gidişatı okumak bana asla keyif vermiyor bu gibi kitaplarda. Feyre ile Rhysand arasındaki eşlik bağına bir şey olmadığını ve ilerleyen kitapta da giderek daha güçlü bir bağa dönüşeceğini tahmin etmek çok zor değil. Dolayısı ile şu an seriye devam etmeyi düşünmüyorum. Son olarak bence yazarın Cam Şato serisi çok daha iyi.

Sis ve Öfke SarayıSarah J. Maas · Dex Yayınları · 20202,990 okunma

·

56 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SA