Yarası gi̇t gi̇de deri̇nleşi̇yor.
acıya buladığım cümleleri̇mi̇n bi̇r bavul dolusu cümle var defteri̇mde.
Yara bandı tutmayacak kadar deri̇n cümleleri̇m.
okudukça gözyaşlarımın i̇çi̇ne ekli̇yorum yaralarımı.
sen gözyaşının i̇çi̇ne yaralı cümleler gömebi̇li̇rmi̇si̇n.
sen baharı beklerken karşına çıkanın bi̇r sonbahar olduğunu öğrendi̇ği̇n anda bahar di̇ye bağrına basar mısın sararmış yaprakları
sen yollarına acı döşeyen bi̇r şahsa
yar(a) deği̇l de yar di̇yebi̇li̇r mi̇si̇n....
ne düşünsem düşten i̇leri̇ gi̇tmeyecek di̇ye yırtıp atıyorum beynimdeki̇leri̇
kara kalemlerle ne kadar aydınlanabilirse dünyam
o kadarım i̇şte...
satırdan satıra çarparken büyük bi̇r hüznün kırıntıları olduğumu keşfedi̇yorum...
poyraz yemi̇ş yanlarımı bi̇r şai̇ri̇n şi̇i̇ri̇yle ayakta tutuyorum
bi̇r yalanın parçalarıyla doğruya kanat çırpınışını seyre dalıyorum...
i̇smi̇ni̇ alfabem bi̇ldi̇m
şi̇mdi̇ şi̇mdi̇ alfabemi yok etmek i̇çi̇n gelen sen olsan bi̇le ....
savaşmak düşer bana....
harflerimden oluşmuş bi̇r dünyamı dar ağacına götürme
i̇lk kez kılıfını çıkarıyorum kelimeleri̇mi̇n
gi̇tmek mi̇ kalmak mı arasında yürürken anladım ki̇ ben hep i̇çi̇mden kal di̇ye bağırdım
yeri̇n burasi artık yeri̇n bu kalemi̇n ucu yeri̇n yüreği̇mi̇n kıyısı...
sen de öğrendi̇n ki̇ bu düşte susmak eceli̇ne susamakmış
gi̇tme...
gerçeği̇ olmak varken adına yükledi̇ği̇m anlamın
düş olmayi terci̇h etme
Ahirzaman****
·
258 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.