Kitap boyunca karanlık bir ormanda kaybolmuş gibi hissettim. Çok inanılmaz bir his değil, zaten romanın atmosferi bu ama bu hisse okuyucuyu hapsetmekte başarılı olmuş yazar. Yazım tekniği çok enteresandı; çocukluk daima ileri akarken şimdiyi geriye doğru akıtmış yazar ve bu akış bir noktada birleşiyor. Aile ve senden gitmeyen çocukluk temalı hikâyelerin çekici bir yanı vardır her zaman, böyle bir romanı sevmek çok da zor değil bence ama bu kendinden çekici yanının da ötesinde anlatım tarzıyla, karakterleriyle, atmosferi ve sadece kardeşlere odaklanan, anne ve babaya mesafeli üslup tercihiyle insanı etkiliyor kitap. Okurken çoğu zaman filmi olsa izlenir diye düşündüm ama sonlara doğru hikâyenin açılışıyla filminin kitaptaki hâliyle aynı etkiyi vermeyeceğini de kabul ettim fakat yine de bazı sahneler çok sinematikti. Gayet güzel ve dokunaklı bir kitaptı. Sevdim. Ayrıca kapağının mükemmelliğine de değinmeden edemeyeceğim.

Hayatta KalanlarAlex Schulman · TİMAŞ YAYINLARI · 0688 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra