Nefis.
Hayatta farklı insanlar ve kişilikler vardır. İnsan sayısından çok kişilik vardır ama bu farkı anladığında etraf daha da aydınlanıyor. İnsanların ne kadar kolay yalan söylediğini gördüğünde şaşırıyorsun hatta ama sen de farkındasın ki aynı ortam ve durum sağlandığında sende o kadar kolay ve inandırıcı şekilde söylüyorsun yalanı. Kimin hangi huyundan hangi hareketinden nefret ediyor sevmiyor ve eleştiriyor olsak da onları yapmaya o kadar yakınız ki hepimiz, sadece bir adım önümüzde duruyor. Bazen ufak bir sinirle bazen korkuyla bazen merakla bazen de fark etmeden atıyoruz o adımı. Atttığı o adımdan pişman olan insan sayısı azdır. Herkes içinde olduğu durumdan ona yapılanlardan şikayet eder çok az kişi yaptığı şeyin kendi seçimi olduğunun farkına varır. Yapmaya bilirdi kötü olmayabilir kalp kırmayabilirdi. Ama acıdır ki kötü olmak kalp kırmak her zaman daha basit olanıdır. Kötü ve yasak olan şeyler insanoğluna hep daha çekici,zevkli gelmiştir. Normalde sevmediğimiz yiyecek bile yasak olunca canımız çeker çünkü nefsimiz vardır arada. Peki herkes söyler nefis nefis diye nedir bu nefis? Benim fikrimce nefis bazen bir insan bazen bir duygu bazen duyulan bir ses bazen bir koku bazen de bir tatdır. Nefis her şeydir nefis hiç bir şeydir nefis bastırdığımız duygulardır. Hatta bazen bastıramadığımız duygulardır nefis. Başlarda kıpkırmızı canlı bir çiçektir nefis güzel gözükür insana. Herkes bilir çiçeklerin solduğunu, bizde biliriz doğal olarak ama yinede koklamak hatta onu dalından koparmak ona sahip olmak isteriz. Biz kendimize yenik düşüp kopardıktan sonra çiçeği çok sürmez yanlış bir şey yaptığımızı fark etmemiz. İzleriz güzel çiçeğimizi yavaş yavaş solmasını canlı kırmızı renginin soluk sert bordoya dönmesini...Yasak dendi ama çekici geldi kopardık elmayı çiçeği, üzdük, can yaktık,aşık olduk, zina yaptık, günah işledik,kavga ettik, kötü sözler söyledik. Çünkü biz insanız, çünkü nefsimize yenik düştük, çünkü çekildik ister istemez yanlışa kötüye. Atmaya çalıştık üzerimizdeki kiri bazen bir nota ile bazen kelimeler ile bazen de aldık elimize kalemi üstümüzü başımızı kara yaparak çizdik olmak istediğimiz ama asla olamayacağımız kişiliğimizi. Hızlı konuştuk yalanımız anlaşılmasın diye. Kaçtık yaptığımızın kötülüğün sahibi olmaktan. Yıkandık silmeye çalıştık derimizden günahlarımızı. Ama durup yavaşça parmak uçlarımızı kolunuzda yüzümüzde hatta dudaklarımızda gezdirmek hatırlayacağız her şeyi. İçimiz ürperecek etraftaki insanlar bize bakıcak ama hiç bir zaman zor olmayacak yaptıklarımızı hatırlamak. Aynı kokuyu duyacağız döneceğiz geçmişe, gözümüzün önüne gelecek o kokunun sahibi. Bir nota duyacağız ister istemez kapanacak o güzel gözler ilerleyeceğiz o şekilde sesin geldiği yöne ama asla görmek istediğimiz şeyi göremeyeceğiz açtığımızda gözlerimizi. Biri dokunacak yaralarımıza üzerinden ne kadar geçsede ürpereceğiz çekeceğiz kendimiz ani bir hareketle...
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.