"Ama ağzını açma özgürlüğünü de kullanmadın. Düşünmek ilk toplumsal sorumluluk, söz almak da ikincisi.
...
Bir mesele karanlık, bir cümle tartışılır, bir otorite kuşku uyandırıcı göründüğünde sorular sormaya hakkımız var."
.
.
.
Nazilerin yaptıklarını hep tarihin en büyük katliamlarından biri olan Yahudi Soykırımı bağlamında izliyor, okuyoruz. Peki, Almanlar neler yaşadı? Bir ülkede iktidar %100 onay almıyor sonuçta, değil mi? Açıkçası 
Kardeşler beni oldukça heyecanlandırmıştı, çünkü Nazilerin Almanlara ne yaptığına değiniyor diye düşünmüştüm. Çünkü konu 1960'da Doğu Almanya'da yaşayan bir ailenin küçük oğlu Uli'nin ülkede gelecek görmemesi, bu nedenle Batı'ya geçmek istemesi, kız kardeşi Elisabeth'in ise onu vazgeçirmeye çalışması şeklinde ilerliyor. Aslında yazar eşsiz bir konuya değinmiş: Nazi iktidarının yaşattıkları ve akabinde yarattıklarıyla parçalanmış Alman ailelerinin dramı. Anne baba ile çocuklar arasına giren mesafe, kardeşler arasındaki fikir çatışmaları, eşler arasındaki ayrılık, insanın topluma, ailesine ve en çok da kendine yabancılaşması. Konu açısından beklentiyi karşılıyor. Ancak anlatım açısından tam bir hayal kırıklığı.
Beğendiğim tek yer son elli sayfadaki yozlaşmış yönetim kadrolarının eleştirisi. Özellikle de yönetim şekli ne olursa olsun kadına yönelik yaftalamanın değişmediğini vurgulaması muazzamdı. Ayrıca yazarın kendi kardeşi de aynı yıl Batı Almanya'ya gitmiş. Bu benzerlik bana yazarın Doğu Almanya yönetiminin eleştirisini gerçekçi bir şekilde yaptığını düşündürüyor. Hatta burada okuduğum eleştirilerin bir benzerini eserde de adı geçen 
Çimento 'da okumuştum. Tabii o Rus yönetimini bağlıyordu.
Kısacası o dönemi merak edenler için öneririm, ancak çoğu zaman eklektik olan bir hikâyeyi okuyacak kadar sabrınız varsa...
·
41 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.