Güneş
Aydınlıksız, nihayetsiz bir gece...
Turan dalmış bir granit uykuya,
Düşman sarmış her tarafı gizlice.
Hep çöl olmuş mamureler... Dağ, kaya,
Orman, ırmak... Bütün varlık bir hiçe
Dönmüş! Ölüm kanat salmış Altay’a...
Eski hanlar, hakanlıklar batarak,
Bozkurt esir düşmüş Beyaz Ayı’ya,
Tanışmıyor Uygur, Tatar, Sart, Kazak.
Türk milleti karanlıkta şaşırmış,
Afyon yutmuş, uçuruma yatarak,
Silâhını mağlûpları aşırmış...
….
Bu karanlık böyle sürmez... Bir sabah
Güneş doğar, aydınlanır ortalık,
Uyanınca Turan çekmez artık ah...
Şimdi bile birçoğumuz uyanık,
Gün doğarsa birbirini unutan
Bu kardeşler kalır mı hiç dağınık?
Birleşirler, öç alırlar... Hepimiz
Kurtuluruz bu kâbuslu korkudan,
[Doğ] ey güneş doğ, ey güneş doğ da biz
Uyanalım şu granit uykudan!
Sayfa 119Kitabı okudu
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.