Kitap çok güzeldi, bitirdiğimde sanki bir boşlukta gibidim. Victor Hugo Quasimodo yu. Esmeralda yi, Notre Dame Kilisesini, Parisi o kadar güzel, icten betimlemiski sanki gözümün önünde canlandılar Aynı zamanda Victor Hugo nun Paris hayranliginida Parisi çok fazla bikmadan betimlemesinden anlayabiliyoruz. Tamam, kitabın tahminen 150. sayfaya kadar olan kısım yoruyor insani siz isterseniz buna sikilmak deyin. Basta bende demistim ilerlemiyor, çok sıkılıyorum"diye ama ne yalsn soyliyim bırakmaya hiç niyetim yoktu. Zaten kitabı bitirdikten sonrada anladım aslında o kısım sıkıcı değil sadece yorucuymuş. Bunu sanki bir yokuştaymışsınız ve o yokusu geçtikten sonra gerisinin uşsuz bucaksız bir deniz gibi akıp gideceğini farz edin. Yani eğer siz emek verip o yokuşu atarsanız sonrasında denizin akıntısında gideceksiniz zaten. Kitabın içeriğinede birazcık bakicak olursak Victor Hugo kitabında o kadar fazla toplumsal konulardan, hayattan, herkesin karşılacabileceği zolluklardan bahsetmişki kitap illaki herkesi bir yerden yakalıyor. İşte o konulardan bazıları ask, önyargı, güzellik ile çirkinliğin çatışması, zenginle Fakirin çatışması, kader, fedakarlık gibi daha birçok konunun üzerine düşündürüyor sizi. Bu konuları yazarın anlatım şekli ile İlgili biraz söz edelim. Mesela siz bu kitaba bir aşk hikayesi gözüyle bakıyor olabilirsiniz. Nasıl bakarsanız bakın. Bana göre bu kitap sadece klasik bir aşk hikayesinden ibaret değil. Quasimodo nun fedakarlığı, yaşa mın zorlukları, karakterlerin kendi kaderlerini sorgulamaları. Bana gore bu kitap önce bu unsurlardan oluşuyor. Aynı zamanda Frollo nun Esmeralda ya karşı hissettiği şey asla aşk değil. Sadece bir saplantı ve bu durum aslında kendisinede zarar vermesine neden oluyor. Oysa kitapta iliklerime kadar hissettiğim Quasimodo nun Esmeralda ya olan aşkı, fedakarlığı işte bu gerçek aşk, Kitapta Quasimodo ile birlikte anlıyoruz ki önyargıyla davranmadan önce, dışına bakip karar vermeden önce içine girip o güzel kalbini, ruhunu görmemiz gerekiyor. Halk ile kral çatışmasına bakalım birde. Kitapta 15. yüzyılda yani O dönemlerde adalet yoktu adalet kralın ağzından çıkan sözlere bağlıydı. Halk krala karşı gelmeye cesaret edemiyordu. Kitaptada söylendiği üzere "Halk söküp almadıkça kral ayrıcalıklarından vazgeçmez. Aynı zamanda diğer bir fark ettiğim şey ise kilise yani inançları çok önemli ama kitapta o dönem îlim geldiği zaman kilisenin yok olacağı düşüncesi İçerisindeler. Bilgi kiliseyi yani inancı asla yok etmez. Bir kişiden de duyduğum gibi "Bilgi inancı yok etmez ama cehaleti, adaletsizliği... yok eder." Son olarak kitabın sonunu biraz anlatmak istiyorum. Esmeralda nin idam edilip cesetlerin orasına atıldıktan sonra oraya geldiklerinde Quasimodo yu Esmeralda ya sarılmış ve iskelet olmuş bir halde buluyorlar. İşte bu kısmı beni en çok etkileyen kısmıydı. Quasimodo nun orda Esmeralda ya sarılmış bir şekilde ölmesi ve ayırmaya çalıştıklarındaysa toza dönüşmesi... Demekki gerçek aşk öyle asarım keserimle olmuyor Gerçek aşk gerçek sevgi işte bu sadece Quasimodo sadece...

Notre Dame'ın KamburuVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202232,6bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.