Uzun zamandir kitaplığımda olan sırasını bekleyen eseri @kitapagacigaziantep ile okuduk. Doğrusunu zerafet olarak bildiğim bir kelime. Zarafet diye yazılıyormuş--zarif kelime kökünden geliyormuş. Kitap New York Times Bestseller listesinde yer alıyor. Kitapta ana 3 karakter var. İlki 54 yaşında eşi vefat etmiş, edebiyat ve müzik meraklısı entelektüel ama içe dönük, topluma karşı kapalı yaşamaya özen gösteren, kendini olduğundan daha bilgisiz ve ilgisiz gibi gösteren bir apartman görevlisi. İkincisi 12 yaşında, yaşdaşlarına göre çok zeki ve üstün yetenekli, yaşamanın boşa bir çabalama ve acı biriktirme olduğunu düşünen bir kız çocuğu. Son olarak apartmana yeni taşınan ve bu iki kapalı kutuyu birleştirip açan Japon bir abimiz. Kitap ismini sayfa 127'de geçen tabirden alıyor: "Michel'de kirpinin zarafeti var. Dışardan dikenlerle zırhlı, tam bir kale, ama bence içinde kirpiler kadar doğrudan bir rafinerilik var. Onlar haksız yere duyarsız ve uyuşuk görülen şiddetli oranda yalnız ve korkunç bir şekilde zarif hayvanlardır." Kitapta bulunan iki ana karakterimiz de bu tanıma çok güzel uyuyor. Aslında bir tık ileri giderek kitabın da bu tanıma uyduğunu söyleyebiliriz. Kitap başlarda yoğun bir felsefe ve fenemonoloji dersi kitabi gibi başlıyor. Hayatı sorgulatan pek çok paragraf var. Hayatta cabalamanin bir balık kavanozunda çırpınmaktan farkı olmadığından bahseder, intihar etme planları yapılır. Ama kitabın içine girdikçe ikinci yarıdan itibaren romantik bir öykü okuruz, adeta kitap oklarını kaldırarak bizi kirpinin sinesine alır. Edebiyat sayesinde Tolstoy'dan yaklaşık 140 yil sonra onun meşhur giriş cümlesi ile tanışan iki kişinin öyküsünü okumak zevk katıyor. Yazarin tabiri ile ölü kagittan canlanan bir şeyi cekip çıkarmış. Kitap baştan zorlasa da genel olarak sevdim. Herkese keyifli okumalar.

Kirpinin ZarafetiMuriel Barbery · Kırmızı Kedi Yayınları · 20207,6bin okunma

·

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

John Coffey