Mrs. C.S.K.: "Tanrıyla Hasbihal": Tanrıyla Hasbihal Var mısın bilmiyorum... Olman ya da olmaman çok bi' şeyi değiştirmezdi. Varsan diye iyi olmaya çalıştığımı sanırdım önceleri... Sonra kendimin farkına varmaya başladım. İçimden iyilik geldiği için iyiydim. Bi' gün içimden kötülük gelirse mi? O da geldiğinde değerlendirmem gereken bi' konu artık. Bi' de bunu...

Var mısın bilmiyorum... Olman ya da olmaman çok bi' şeyi değiştirmezdi. Varsan diye iyi olmaya çalıştığımı sanırdım önceleri... Sonra kendimin farkına varmaya başladım. İçimden iyilik geldiği için iyiydim. Bi' gün içimden kötülük gelirse mi? O da geldiğinde değerlendirmem gereken bi' konu artık. Bi' de bunu öğrendim; Gerçekleşmesi ihtimal dahilinde olan şeylerin, henüz gerçekleşmeden beni yıpratmaması gerektiğini. Çünkü beni yıpratan onlarca yük yükledin zaten omuzlarıma. (Sensen bunu yapan eğer?) (...) Sahi, sen varsan neden var bunca kötülük? Yoksan anlayabilirim. Varsan eğer anlam veremiyorum, sana inandığını söyleyenlerin berbatlığına. Şimdi gelecekler... "İslam kusursuzdur, müslümanlar değil!" diyecekler. "İmtihan için geldik, tabi ki kötüyü de yaşayacağız" diyecekler. "Öbür tarafta hak ettiğimizi alacağız." diyecekler. Arkadaşlar! Konu İslam değil. Yahoovah'dan bahsediyorum belki, belki de Zeus'tan ya da Buda'dan. Bunca haksızlık varken, hesaplaşmamın var olduğundan emin olmadığım bi' yere kalmasını istemiyorum ben. İnandığını söyleyen şeyhlerden daha mı az değerli sizin inançlarınız? Neden onlar gibi bi' hayat süremiyorsunuz, bi' ak'ledin bakalım? İlla birinin müridi, birinin efendisi ya da bi' partinin partizanı mı olmak gerek değer görmek için? (...) Bu dünyaya gelişimiz bi' savaşa gebe bırakıyor bizi. Mağlubiyeti kabullenmek ya da savaşıp yıpranmak arasında debelenip duruyoruz. Mağlubiyeti kabul etsek mutlu olacağız aslında. Ama yok, gebe geldik ya o savaşa, illa mutluluk yüzüne hasret kalacağız. İlla savaştan savaşa atacağız kendimizi. Kimi zaman ütü olacak o savaşın adı, kimi zaman iş, aş, aşk belki, kurutma makinesi ya da dava. Hiç değişmeyecek ama mücadelen, hep parayla... Ve onun baronlarıyla. (...) Avcılığa toplayıcılığa dönelim istiyorum bazen Sevgilim. Kesin toplayıcı olurdum ben, senin etoburluğuna yakışır avcılık. Takas beni mutlu edebilirdi, mağlubiyetsiz. Ütüye ihtiyacım olduğunda kitaplarımı verip ütü alırdım. Sen buna kızardın. Ütü sevmezsin ki sen. Belki de sıkılırdık takastan memur olsak. Yine böyle ihtiyacımızdan fazlasını istiflerdik. Daha da sıkılırdık, parayı biz icat ederdik. Ama kullanamazdık yine kesin. Yine başkalarına kazandıracak bi' yol bulurduk. Sonra da edebiyatını yapardık yine; "çalıştım didindim, şişkoları zengin ettim. hadi artık gidelim, buralardan bebeğim." Unutmadan, o imza sahiden devleti üzerimize bulaştırdı. Zabıtayı falan da vuramıyoruz pilav yemek için. İnşallah asgari ücrete zam gelmez. Öpüyorum canım, annenlere selamlar.

··

2 artı 1'leme

986 görüntüleme