Tabiatın sükuneti içinde,
Sessizce ağlayan bir nehir gibiyim.
Rüzgarın şarkısında kaybolmuş,
Bir yaprak gibi savrulup duruyorum.
Gökyüzü mavi, umut dolu,
Bulutlar dans ediyor yükseklerde.
Gözlerimde yansıyan bir dünya,
Hayalimde yaşayan bir masal gibi.
Dalların arasında güneşin ışığı,
Gölgelerle oyun oynuyor toprakla.
Yapraklar sararıp düşse de,
Rüzgarla dans ediyorlar hala.
Gecenin sessizliğinde yankılanan,
Ayın solgun ışığı seyrine dalıyorum.
Yıldızlarla konuşuyor gibi hissediyorum,
Evrenin büyüsüne kapılmış bir rüya gibi.
Sevda sözcüklerini döküyorum kağıda,
Kalbimde bir melodi çalıyor sürekli.
Aşkın ateşi içimi sararken,
Şiirlerimde buluyorum huzuru.
Uzun bir yolculuğun ortasındayım,
Hayatın gizemli koridorlarında.
İzlediğim yıldızlar rehberim,
Umutsuz anlarda bile bana yol gösteriyorlar.
Bir gülüş, bir bakış, bir dokunuş,
Bir gülüş, bir bakış, bir dokunuş,
Anıların değerini anlatan melodiler.
Zamanın akışında kaybolurken,
Hatıralarla dolu bir ömür inşa ediyorum.
II
Gecenin yavaşça gökyüzünü örterken,
Düşüncelerim derinlere dalıyor.
Bir ömür boyu süren bu melodi,
Yılların ağırlığını hissettirse de devam ediyor.
İlk aşkın hafif esintisi ruhumu okşarken,
Sevda notaları kalbimde yankılanıyor.
Birlikte yaşadığımız günlerin izleri,
Ömrümün melodisini daha da zenginleştiriyor.
Rüzgar, hatıraları getiriyor geriye,
Anıların sarhoş edici bir kokusu var.
İlk buluşmanın heyecanı hala taze,
Birlikte geçirdiğimiz her an, bir hazine gibi.
Dalların arasında dans eden güneş,
Sevgimizi aydınlatan ışığı taşıyor.
Yapraklar düşse de, toprakla buluşsa da,
Aşkımızın kökleri güçlü, yeşermeye devam ediyor.
Gece, aşkımızın kuytularına sızmış,
Ay hala göz kırparken, yıldızlar şahit.
Sevdamızın parıltısı geceyi aydınlatıyor,
Bu ömrün melodisi, aşkın büyülü bir şarkısına dönüşüyor.
Gönlümdeki bu şarkı hiç bitmeyecek gibi,
Her bir satırı, yaşanmışlıklarımızı anlatıyor.
Ömrümün melodisi, seninle çalıyor,
Ve bu aşkın şarkısı sonsuza kadar sürecek gibi.
-EMİRCAN YILDIRIM-