BEZDİRENLER DERGÂHI
Herkes gelip geçer,
Geçene kadar ruha işkence eder.
Tomarla sersemlik,
Kalıp gibi oturan gereksiz şatafat.
Herkes bomboş bir bedenden ibarettir,
Kafasının içinde bir pamuk tarlası var.
Gereksiz bir bencillik alır,
Bu bunu efsunlara salar hep ruhevi.
Herkes bu kalabalık içinde özünü unutur,
İlk gören ilk gördüğüne söver.
Gece olur son gördüğüne sevdalanır,
Işıkları kapatır zehir eder hayatı kendine.
Herkes şu gereksiz kalabalıkta,
Bir koşturmanın derdinde.
Kimse bir yere yetişemedi aslında,
Gidenler çıktı bir daha başka yere gitti.
Herkes bir saçmalıktan ibaret,
Uzak bir yerden ezan okunana kadar.
Ezan bitince başlar hakaret,
Sonra sünnet diye tutturur bütün karmaşalar.
Herkes aklının içinde ki kurgu da,
Herkes herkesi bir güzel bezdiriyor.
Taş yığınından ibaret bir gösterişte,
Girerken aklını ağaç arkasına emanet bırakıyor.
Herkes herkesten okkalı bir dayak yer,
Üzerine bir güzel ölümü tadar.
Herkes yetişemeyeceğini bile bile,
Nereye gideceğini de bilmez.
Herkes bir sahte hâllere bürünüyor,
Herkes bir öfkeyle gereksizleşiyor.
Bir çocuk oluyor kuşlara bakıyor,
Çünkü gerçekte mantıklı bir şey yok.
Herkes anonslar ardına sığınıyor,
Ve birazda korkuyor.
Dilenciler, hırsızlar kol geziyor,
Polisler de sigara partisinde.
Herkes herkese bir şeyler açıklamak derdinde,
Herkes herkese karşı salakça bir ruh hâlinde.
Herkes bir gün yarı yarıya giriyor toprağın içine,
Herkes çok gereksizce yaşıyor hayatı.
Herkes tek kişi olmuyor,
Herkes bir kalabalık içinde daha da doluşuyor.
O kadar boş otobüs gelip geçerken,
Aval aval bakmak moda oluyor.
Herkes bu şehirden kaçmak istiyor,
Ama herkes çok aşık bu şehre.
Herkes her gün bir başka herkesleşiyor,
Herkes her gün başka bir aptallaşıyor.
Herkes daha seçimler yaklaşırken,
Bomboş konuşup zırvalıyor.
Herkes seçimler günü yine,
Kendisini oyalayacak insanları seçiyor.
Herkesle yaşamak ve yaşamaya çalışmak zor,
Herkesin içi dışı bir değil.
Herkes hiç kimseye güven bırakmıyor,
Herkes sussa bile gözleriyle iyi küfrediyor.
Herkes benim şiirlerin hep,
Utanmadan ve arlanmadan içine ediyor.
Herkese bir güzel küfretmek isterim,
Ama maalesef bende herkesim.
Herkes sadece bu şehirde herkes,
Herkes başka şehirlerde daha güzelleşiyor sanki.
Herkes bu şehrin sınırlarına girince,
Emanete bırakıyor aklının, ruhunun her köşesini.
Herkesi kıyıya köşeye geçirip,
Bir güzel dayaktan geçirme isteğim geliyor.
Herkes benim ruhumun içine ediyor,
Herkes felaketin âlâsını hak ediyor.
Herkes bomboş ve sefil,
Herkesin şükrü yok.
Herkes boş beleş işlerin peşinde,
Herkes birbirine delice dost görünmek derdinde.
Herkesin umutları ve hayali var,
Ama herkes birbirini kahretmenin derdinde.
Herkes herkeslikten bezdirdi birbirini,
Herkes bugünde bir garip olacak.
Ben herkesten bağımsız olmak,
Çabuk ölmek istiyorum.
Benim ömrüm neden uzuyor?
Herkes neden bu kadar günaha aşık oluyor?
Ben herkesi bir kaynar kazana atıp,
Şeytan'a meze yapmak istiyorum.
Benim tövbelerim alıp başını gidiyor,
Ama herkes yorulmuyor.
Herkes yine boş beleş toplanıyor,
Sonra gelip gidiyor.
Herkes giderek sersemleşiyor,
Herkesin Allah belasını vermiş...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
52 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.