Yüzbaşı Ernö Nemeçek… Pal Sokağı çocukları… çocuklarımız… küçük askerlerimiz. Bu kitap öyle bir şeydi ki insanı bir anda içine çekiveriyor bir anda siz de Pal Sokağı çocuklarından biri oluveriyorsunuz. Kitabı okurken o kadar onlar gibi oldum ki onlar gibi hayal ettim, onlar gibi düşündüm, onlar gibi sevindim ve onlar gibi üzüldüm. Çünkü ben de zamanında o çocuklardan biriydim. Sokakları , parkaları, bahçeleri ve tabi ki de arsaları kendine oyun alanı yapmış olan çocuklardan biri. Eskiden her şey çocuklarındı parasıyla almış olmasalar bile onlara aitti hayal dünyalarında kurdukları dünyayı gerçek dünyada yaşıyorlardı. Günümüz çocukları gibi tablete, telefona bağımlı değildik biz çıkardık akşam ezanına kadar parklarda bahçelerde oynardık ve ezan okunduğu zaman bizim evimize dönüş zamanımızdı özgürdük, mutluyduk, şimdiki çocuklar gibi her yaşımızın bir sendromu yoktu. Pal Sokağı Çocukları kitabını okurken aklıma kendi çocukluğum geldi evimizin hemen yan tarafında hem sınıf arkadaşım hem sıra arkadaşım olan en yakın arkadaşım oturuyordu okuldan çıktıktan sonra hemen evlerimize gider üzerimizi değiştirir değiştirmez sokakta alırdık soluğu parklara giderdik, bisiklet sürerdik, bazen de evcilik tarzı oyunlar oynardık. Arkadaşımın evinin altında garaj vardı orayı kafe gibi hayal eder o kafeyi biz işletirdik hayalimizdeki müşteriden müşteriye koşardık. İlerde büyüdüğümüzde de bu hayalimizi gerçekleştirsek ne güzel olur diye düşünürdük. Güzel zamanlardı büyüdükçe dünya telaşımız arttı liseydi, üniversiteydi derken başka başka diyarlarda kaldık. Ama her zaman derim ki keşke hep çocuk kalsaydık, masum, temiz kalpli çocuklar olarak kalsaydık. Eskiden dünya çocuklarındı şimdi ise büyüklere teslim ettik dünyayı onlar da dünyayı kötü bir yer yapmak için ellerinden geleni ardlarına koymuyorlar. Dünya sanki ikiye ayrılmış gibi keşke gerçek dünyadaki ayrılma da kızıl gömlekliler ve Pal sokağı çocukları gibi olsaydı ama öyle değil maalesef ki. Büyükler dünyayı iki kutuba ayırdı bir taraf mutlu, kahkahalar ,gülücükler varken bir tarafta hüzün, ağıt ve savaş var. Bir taraf çocukluğunu yaşayabiliyorken diğer tarafta çocuklar can verebiliyor. Bir gün savaşsız, tüm çocukların mutlu olabileceği bir dünyaya uyanmak dileğiyle… İyi okumalar dilerim.

Pal Sokağı ÇocuklarıFerenc Molnar · Yapı Kredi Yayınları · 201925,3bin okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra