Anne Andrews, BBC’de geçici haber spikerliği yapan hırslı bir muhabir... Başmüfettiş Jack Harper, bir süre başka yerlerde görev yapsa da nihayetinde büyüdüğü kasaba olan Blackdown’da sessiz sakin bir şekilde hayatına devam kıdemli bir polis... Öykümüz, Anne ve Jack”in Blackdown’da işlenen bir cinayet nedeniyle yeniden karşılaşmasıyla başladı. Üstelik ölen kişi, ikisinin de çocukluklarından tanıdıkları Rachel Hopkins’ti. Anne ve Jack’in tek baglantısı bu cinayet ve aynı kasabada büyümüş olmaları da değildi. Hayatlarına farklı yerlerde devam etmiş olsalar da hem ortak gecmişleri, hem de birbirlerine karşı hala hislerinin olması, biri gazeteci biri polis olan ciftimizi, hem duygusal hem de psikolojik olarak iki yönlü zorluyordu. Diğer taraftan, her ikisi de cinayetle profesyonel olarak ilgileniyormuş gibi görünseler de, maktülle söylediklerinden daha yakın bir ilişkileri vardı. Bu olaydaki tek gizem katil değildi yani. Büyüdüğü kasabaya dönmek, Anne’in okul yıllarını ve ailesiyle yaşadığı üzücü hatıraları canlandırmıştı. Zaten geçmiş yaralarının en derinlerinden bazıları da bu anılarda gizliydi. Bunun yanısıra, Anne’in demans belirtileri gösteren annesi, Jack’in de kendisinden oldukça genç, güzel, disiplinli, hırslı ve Jack’ten hoşlandığı her hareketiyle belli olan yardımcısı Priya Patel dikkatlerini dağıtıyordu. İkisi de kendi dertleri ve bu cinayetle boğuşurken ilk cinayete benzer yöntemle, cocukluklarından tanıdıklarıı iki kişi daha cinayete kurban gitti. Kitabın en başından sonuna kadar hep bir gizem, sırlar ve yalanlar ağıyla örülüydü olaylar. Gecmiş ve gelecek iç içeydi ve gecmiş çok dramatikti. Küçücük bir kasaba güya ve biz 4-5 tane gencin öyküsünü okuyoruz altı üstü diye düşünemedik maalesef. Küçücük yaşlarına rağmen, kötülük, zorbalık, bencillik, istismar, şantaj, seks ve aklıma gelmeyen daha uç noktada kötü deneyimler okuyacagımı düşünmemiştim. Gecmiş deşildikçe kafamda birşeyler oluşmaya başladı ve katille ilgili ipucunu köşesindan yakaladığımı düşündüm. Ama, katili son sayfalara kadar tahmin edemedim ve hatta bilemedim. Ayrıca, öykünün başından sonuna dek merak duygusunu sürekli taze tutması, olayları ayrıntıları ile acele etmeden, sindirerek sade bir dille anlatması hoşuma gitti. Ayrı uçlardan dagınık bir şekilde başlayan öykü zamanla toparlandı. Ve tahmin etmediğim bir şekilde sona erdi. Sonunun sürprizli olmasını da sevdim ve kitabı da beğendim kısacası. Bu yüzden de polisiye türü seven 18 yaş üstü tüm okurlara kitabı tavsiye ediyor, keyifli okumalar diliyorum. Kitaplarla kalın. (alıntı) “Etrafımıza ördüğümüz duygusal duvarlar başkalarını dışarıda tutmak için olduğu kadar, gerçek bizi içeride tutmak içindir de … Hepimiz, dünyanın geri kalanını gösterdiğimiz halimizin arkasına saklanırız.” “ Sadece yalancılar pişmanlık duymazlar.” “ Demans, annemden zamanı çaldı, benden de annemi.” “İnsanlar genellikle olanı değil, görmek istediklerini görürler.” “İnsanlar değişebilirler, ama değişmemeyi seçerler.”

Ne Yaptığını BiliyorumAlice Feeney · Yabancı Yayınları · 20222,436 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.