Çocukken hep duyardım ,
Hani ne ekersen onu biçersin sözünü ...
Çocukluğumdan bu yana hep iyilik güzellikten yana olan bir yürek taşıdım solumda ,
Çocukluk işte , hesapta ne ekersek onu biçeceğiz ya ...
Peki bunca biçtiğim vefasızlık nankörlük neyin nesi,
Büyümenin bedelimi ...
Hiç birini ben ekmedim ki , neden biçiyorum şimdi...
Ama inkar edemem bir o kadar da güzelliklerle kesişti yolum ,
Demek ki her ektiğimizi biçtirmiyor hayat,
Arada bir kaderin ektiklerini de biçiyorum istemeden sabır çekerek..
Olsun varsın söz yine de güzel ,
İyilikler güzellikler ekmeye devam..
Hoş istesem de aksini beceremem zaten,
Çünkü solumda kötülük tohumlarına hiç yer vermedimki ben ...
Ben yüreğim kadar varım
İyiliğe güzelliğe aşinayım ..
Sen hayat , istediğini çıkar karşıma ,
Her kötülüğünü eksende ömür tarlama
Ben ayrık otu gibi yine kötülüğe bulaşmadan yaşarım ...
Çünkü ben bu dünyada misafir olduğumun farkındayım ...