Kürşad Demirci’yi pek çokları gibi ben de katıldığı Teke Tek programıyla tanıdım. Hocanın Vav Tv’deki programlarının bir kısmını ve Klasik Düşünce Okulu’ndaki Dinler Tarihi seminerlerinin de çoğunu izledim. Hocayı dinlerken kapıldığım his alana ve alanın tartışmalı kısımlarına, toplumun dinler tarihi alanına yaklaşımına fazlaca hakim olduğu için bir türlü “bu böyledir” nevinden bilgiler vermediğiydi. Gerçekten de hocanın hangi konuşmasını dinlesem, konuşmanın büyük bölümünü (bazen tamamını) girişe, ne anlatacağına, neyi anlatmayı düşünmediğine, bilimsel tekniğe, araştırmaların nasıl yapıldığına ayırdığını gördüm. Bu, muhatap açısından bir yere kadar tahammül edilebilir bir şey. Eğer sonunda berrak bir zihinle ve yeni bir perspektifle, esasa ilişkin konular anlaşılacaksa evet bunları uzun uzun dinlemeye değer. Fakat hoca, ne benim izlediğim seminerlerde ne de okuduğum bu kitapta usule ayırdığı hacmi esasa ayırmıyor. Giriş bölümünün uzunluğu ve vaadi, eserin/seminerin geri kalanında karşılanmıyor. Bu tamamen kişisel bir durum bence. Yani hoca anlatacağı şeylerin muhakkak eksik kalacağını, muhatabın bazı konuları yarım yamalak anlayıp, bazılarını hiç anlamayacağını kabullenerek başlasa anlatımına eminim kendisinden daha çok faydalanacağız. Yukarıda açıkladığım problem bu eserde de mevcut. Girişteki okuyucuyu hazırlama kısmı, eseri bitirdiğinizde elde ettiğiniz bilgilerden çok daha fazlasını ve çok daha sistemli bir sunumu vaat ediyor. Fakat bitirdiğinizde öyle bir şeyle karşılaşmıyorsunuz. Okuyucu için çok ilginç bilgiler, çok ilginç detay ve bağlantılar söylenip geçiliyor. Tartışmalı noktada yazar, kendi fikrini açıklamaktan “bu çalışmanın konusu olmadığı için” kaçınıyor. Ama buna tam ters olarak birçok genelgeçer tespit mükerrer şekilde ifade ediliyor. Yani hocam, yine heves-kursak prototipine mahkum etmişsiniz bizi.

Eski Mezopotamya Dinlerine GirişKürşat Demirci · Ayışığı Kitapları · 201794 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammed Ali