Çocuklar dünyaya kendi çıkarları için getirilemezler...
Söylenmek istenen, bazı insanların düşündüklerinden bağımsız olarak, hiçbir çocuğun bizatihi kendisi için dünyaya getirilmediği. Eğer insanlar çocuk yapmalarının nedeninin çocuğa bir fayda sağlamak olduğunu sanıyorlarsa, yanılıyorlar. İnsanlar başka nedenlerle de çocuk yapabilirler. Sanırım çoğu insan için, çocuk sahibi olma kararını verdiklerinde bu, üremeyle ve bununla ilgili çıkarlarını gözetme amacı taşıyor. Bazıları için karar kısmen başkalarının çıkarlarını gözetme amacı taşıyabilir. Bunlar, kişinin kendi ebeveynleri (büyükanne-büyükbaba olmak isteyen), kabileleri ya da ülkeleri (bekası için yeni insanlara ihtiyaç duyan) ya da devlet (işlev gösterebilmesi için yeterince insana sahip olması gereken) olabilir. Fakat bu durumlarda bile başkalarının çıkarları genelde üreyenin kendi çıkarlarıyla kesişecektir. Kişinin kendi ebeveynlerine torun sağlaması, torun yokluğundan kaynaklanan şikayetleri ortadan kaldıracaktır. Kabile, ülke ya da devlet için çocuk yapmak, insanı statü sahibi kılacaktır. Fakat bilerek çocuk yapmanın en sık rastlanan nedeninin, üreme ve benzer çıkarlar olduğunu düşünüyorum. Ebeveynler biyolojik arzularını giderip, çocuk bakarak ve büyüterek kişisel tatmin sağlıyorlar. Çocuklar büyüdüğünde, ebeveynlere arkadaşlık da yapıyor. Onlara torun da sağlayabiliyorlar. Buna ek olarak, çoğu zaman yaşlılık zamanında kişinin güçsüz olduğu dönemde sigorta poliçesi işlevi görüyorlar. Çocuklar genetik madde, değerler ve fikirlerin geçirilmesiyle -ve ebeveynler öldükten sonra onların da çocuklarında ve torunlarında yaşamasıyla- ebeveynlere bir çeşit ölümsüzlük de sağlıyor. Bunların bazıları insanların çocuk sahibi olmak istemesi için anlaşılır nedenler, fakat hiçbiri çocuk sahibi olmanın neden yanlış olmadığını göstermiyor. Bu faydalar kişi üremeden elde edilebileceği sürece, bebek yapmayı savunmak için kullanılamazlar.
Sayfa 118 - Doğu Batı YayınlarıKitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.