Ölüm kol geziyor
Ölüm kol geziyor ve biz hala her şeyi değilse de çoğu şeyi ya erteliyor ya da öteliyoruz. Hakkını veremiyoruz sevmelerin, dostlukların, akrabalığın, adamlığın ve hatta insanlığın.
Hala dünya malı için küsebiliyor, yok yere kızıp, küsüp, kırıp dökebiliyoruz. El öpme ile ağız, sadaka ve yardım ile boğaz kirlenmiyor ama kibrimiz vermeye de almaya da, özrümüzü bildiğimiz halde af dilemeye de engel oluyor.
Konu kendimiz olunca mangalda kül, kalbimiz olunca bedestanda gül bırakmıyoruz ama başka insanların kalbi ve hayatı söz konusu olunca hem kör hem sağır kesilebiliyoruz. Oysa biz başkaları ile biziz. Yalnız kalınca ya da bırakılınca; dünyaya sultan da olsak Şems'ini yitirmiş Mevlana gibi kendi etrafımızda dönüp duruyor, varlıkta vermemiz gereken değeri yoklukta idrak edip, keşke diyerek hayıflanıyoruz...
Bir dostu olmayanın kırk postu olsa da üşür, yalnız kalanın başına dert de, bela da mutlaka gelip üşüşür. Maalesef bunu da ancak kaybedince anlıyoruz.
Bırakalım sohbetlerimiz de bir sözümüz eksik olsun, ticaretimizde üç kuruşumuz fazla gitsin, küsünce ya da ayrı düşünce o aramasın biz arayalım, sorup soruşturmadan selamı da kelamı da keseceğimize gidip neden mesafe koyduğunu soralım. Bir özür yoksa bile özür dileyebilecek, bir lütuf yoksa bile teşekkür edebilecek sebepler bulalım. Hatta kim üzdüyse seni ben özür dilerim diyebilecek kadar yapıcı olalım.
Dünya telaşının ve malının sonu yok ama her hayatın mutlaka sonu var. Bırakalım herkes istediği gibi inansın, istediği gibi düşünsün, kendi kararlarının muktediri, kendi hatalarının müteessiri olsun ki hayatın anlamını kavrayıp bilsin ve şahsına münhasır kişi olabilsin. Hatasız kul olmaz hatalarıyla da sevebilelim, hatta hatalarını bile sevebilelim sevdiklerimizin. Bırakalım bir şeyler eksik olsun hayatımızda. Her zaman yarımı tam etmek telaşında olacağımıza bazen bile isteye bazı şeyleri yarım koyalım ki yaşamak için gayemiz, ukdeler deryasında bizim de hanemiz olsun.
Tamamen tokluğun aslında yokluk olduğunu, hatta yokluğun kendisinin bile yokluğu ile bir bakıma yokluğa sürdüğünü görebilelim.
Yarın çok geç olabilir, hemen niyet edelim; layıkıyla insan olmaya, layıkıyla ihsan bulmak adına...
Kays Mahfi
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.