Bende ay kadar yalnızım,
Ama benim gelgitlerim yok.
Ben hangi gezegenin uydusu,
Hangi yurdun demirbaşıyım?
Üzerimde amansız bir yorgunluk,
Kanımda buz gibi bıkkınlık.
Kaç paket sigarayım saymadım,
Kaç kere sığındığım kendim...
Sıcağı arandığım,
Bulursam temizleneceğim.
Üzerimde üzeri betonlaşmış yıkılmışlığım,
Çiçeği açar inşallah.
Gece gökyüzünde aya baktım,
Tek dostum o işte benim.
Ay kadar yalnızım,
Ama kasvetli değilim.
Üzerimde leş gibi çürümüş umutlar,
Umursamaz benliğimi.
Bende bu dünyaya bir şekil geldim ama,
Bugün beynim giderek uyuştu.
İnsanlardan çok yaman soğudum,
Nefret basit kaldı ve bari ondan olmak istedim.
Boş cıvık kalabalıklar,
Çok şükür hep arkamda kaldı.
Doğru dürüst insan yok,
Yalanlar, yanlışlar diz boyu.
Hiç bir su temizleyemedi henüz,
Kaldım sesim titrek ve yalan.
Nasıl şaşırabilirim, nasıl eğri veya doğru olur benliğim,
Dışarısı kocaman çelişki.
Bende ay gibi yalnızım,
Kimi tamamlarım hiç bir fikrim yok.
Gündüz ve gece arasında dolanırım,
Sessizliğim konuşmaktan daha çok yoruldu.
Allah'tan benim gelgitlerim yok,
Ama elimden çıkacak nur topu gibi cinayet inşallah.
AYKUT BARIŞ ÇELİK