''Suzan Defter'' okuduğum en tuhaf kitaplardan biriydi. İnsanlar arasındaki ilişkileri ve kalabalık yalnızlıkları konu alan bu kitabın sol tarafı; avukat, yaşam enerjisi bitmiş, pek sağlıklı bir çocukluk geçirmemiş Ekmel beyin günlüğüne yazdığı yazılardan oluşurken sağ taraf ise üniversite mezunu fakat iş bulamamış, kocasından yeni ayrılmış, çevresindeki insanlara rağmen yalnız kalmış, yine çocukluğunu kötü geçirmiş Derya'nın günlüğüne yazdıklarından oluşmaktadır. Kitabın birden fazla okunma şekli var ama ben gün gün önce Ekmel'i sonra Derya'yı okudum. Bu şekilde iki tarafın da yaşanan olaylara verdikleri tepkiyi karşılaştırabildim. Zaman zaman aslında aynı olayı yaşasalar da anlattıklarının birbirini tutmadığı oldu. Okurken 'İnsan kendine de yalan söyler mi?' dedim ama hangisinin olayı yalan olarak anlattığını tam çözemedim. Bir de tabi 'Demek ki ne olursa olsun insan kendisini tüm samimiyetiyle karşısındakine dökemiyor.' diye düşünmeden edemedim. "Peki Derya tamam, Ekmel de tamam. Nerden geliyor bu Suzan'' derseniz, Derya, Ekmel'e kendisini, abisinin eski sevgilisi olan ve abisini yıllarca beklemiş, annesinin karşı çıkmasına rağmen aşkından vazgeçmemiş, hapse girdiğinde ya da ülkeden kaçtığında senelerce sevdiğini beklemiş ama en sonunda haince terk edilmiş olan Suzan olarak anlatıyor. Kitabın ismi de buradan geliyor zaten. Derya aslında Suzan'ı aşkın sembolü olarak görüyor. Sevdiğine hiç kavuşamamış bir Suzan ama aşkın sembolü(!). Kitap pek beklediğim gibi bitmedi. Derya keşke pes etmeseydi hayatın ona olan dayatmalarına diye düşündüm ama sanırım mutlu olmak için bunu yapması şarttı. Yoksa çevresindekilere rağmen yalnızlık hissinden asla kurtulamayacaktı. Okumanızı tavsiye ederim. Okurken merak uyandırıyor. Akıcı ilerliyor. Okuyunca pişman olmayacağınız bir kitap.

Suzan DefterAyfer Tunç · Can Yayınları · 202213.1k okunma

·

25 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kevser AFAT