Son Satırlarım
Son defa çekiyorum yokluğunu içime
Ve de son satırlarımı yazıyorum sana
Üstümde dinmeyen bir kahır
Yürüyorum ne idiği belirsiz yollarda
Çiseliyor yağmur gözlerime
Bir yenilgi edasıyla yükseliyor çığlıklarım
Peşimde feri sönmüş sokak lambası
Birini anımsatıyor tükenen ruhuyla
Duvarların ardına saklanıyor geçmiş
Enkazının tozuyla taşıyor cümlelerimi
Bir yanılgıdır bu sözler belki de
Bir kabusun parçasıdır bu şiir
Yokluğunu böylesine benimsemişken
Gayrı uyanmak mümkün değildir
Sisler sarmış her yanını
Yüzünde hüznün soğukluğu
Gözlerim mi buğulanıyor
Yoksa gece mi sindi bedenine
Gitgide bulanıklaşan silüetin
Bir hiçe dönüşüyor karanlıklarda
Ardında bir "sen" bırakmadan ilerliyor siyahlık
Neredesin, bulamıyorum
Haykırıyorum adını duvarlara
Son defa sarılıyorum gözyaşlarıma
Kalemim reddederken varlığını
Son şiirimi döküyorum kağıtlara
Son defa,
Son defa veda ediyorum sana
Evren
··
3 artı 1'leme
·670 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.