❝ Atın İradesi
Bir gün bir çiftçi bir yığın işle uğraştıktan sonra evine dönüyordu. Atı da yanında yürüyordu. Atın sırtında tarladan toplanmış ürünler vardı. At birden ürktü ve derin bir kuyuya doğru koşmaya başladı. Üzerindeki yük döküldü. Çiftçi kuyuya düşen atından dolayı korku ve endişeye kapıldı. Çiftçi o atı düştüğü kuyudan kurtarmak için çare düşündü. Ancak çözüm bulmakta zorlandı. Biraz düşündükten sonra atı o kuyuda bırakmaya karar verdi. Kuyu genişti ve daha önceden de başka çiftçilerin hayvanları bu kuyuya düşmüştü. O çiftçi diğer çiftçilerden yardım istemeyi de düşünmedi. Çiftçi bunun yerine atın leşi kokmasın diye onun üzerine toprak attı. Böylece çiftçi bu faydasız kuyudan da kurtulmuş olacaktı. Durum böyle iken başka kişileri çağırdı ve kuyuyu niçin kapatmak istediğini söyledi. Onlar da bu görüşü uygun bulup işe koyuldular. Çok geçmeden atın sırtında epey toprak yığılmıştı. At çaresizce kapana sıkılmıştı. At, oradan çıkışın çaresini düşünüyor, ancak oradan kurtuluşun çaresinin olmadığını biliyordu. Korkmuş bir şekilde kişneyerek sesini yükseltiyordu. Ancak biliyordu ki yukarıdakiler işlerine devam edip toprak atmaktan vazgeçmeyeceklerdi. Başka bir çözüm bulmalıydı. Yukarıdakiler durmaksızın toprak atmaya devam ediyorlardı ki atın sesi birden kesilivermişti. Artık attan kişneme sesi gelmiyordu. Yukarıda toprak atanlar sesin kesilmesinden dolayı durumu merak ettiler. Çiftçi ve yardımcısı toprak atıyorken at da sırtına atılan toprağı silkinerek yere düşürüyordu. Böylece santim santim ayaklarının dibi toprakla doluyor, at da yukarı doğru yükseliyordu. Kuyudan çıkmasına az bir mesafe kalmıştı ki artık yukarıdakiler atı gömmek yerine onu yukarı çıkarmak için çare bulmuşlardı...
İş olacağına varır . Nice şer gibi görünen şeyler vardır ki sonu hayır getirir ...
Tek çözüm insanın başına gelen musibetlere karşı silkelenmesi ve sırtına yüklenen bu yükü omuzlarından atarak helak olmaktan kurtulmasıdır .
Sayfa 86Kitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.