Gönderi
90 syf.
10/10 puan verdi
“İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkûmdurlar.”
Gerçekten bir şaheser!
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü, Victor Hugo’nun kaleminden okuduğum ilk eseriydi ve gerek betimlemeleri, gerek mahkûmun hislerini anlatması gerçekten çok başarılıydı.
Kitapta adeta bir idam mahkûmu oluyorsunuz ve hisleri doğrudan okuyorsunuz. Benim için o kürek cezası almış olan adamla ceketleri değiştirmeleri ve bahisçi görevliyle olan konuşmasındaki kısımlar gerçekten heyecan vericiydi. Ayrıca son kısım… Giyotine doğru gidilen mesafe ve süre azaldıkça heyecan arttı tabii.
Kitapta ayrıca yazarın, yine mahkûmun dilinden anlatarak, idam cezasının insanlar açısından “yarım saniyelik acısız” diye adlandırılması fakat bir mahkûmun tarafından bakıldığında ise süre azaldıkça olan o his ve kimisine görünen o yarım saniyenin aslında belki altı hafta belki de altı ay -mahkûmun idam edileceğini öğrendiği vakitten idam vaktine kadar olan süre- çekilen o acı, o ızdırap, bilinmezlik okyanusundaki binbir türlü düşünce seli, kâbuslar, uykusuz geceler, sevdiklerinden ayrı kalma düşüncesi, belki de en kötüsü unutulma korkusu… İşte düşünülmüyor ki, o zamanlarda yaşananlar… Asıl acı o yarım saniye değil, beklenen o zaman! Bilmezler ki o süre içinde yaşanan onca azap bir idam mahkûmu için idamdan daha ağır, daha can yakıcı bir ceza.
Beni en hüzünlendiren sahnelerden kitaptaki sırasına göre ilki, mahkûmun kızına karşı olan konuşmasıydı. İkinci hüzünlendiren ve gerçekten kitapta en çok duygu yoğunluğu yaşadığım sahne ise, mahkûmun kızıyla görüşmesiydi.
O sahneyi okurkenki hislerimi tasvir edecek herhangi bir sözcük veya tümce bulamıyorum. Kısacası anlatılmaz okunur diyeyim sizlere.
Kısacası 19. Yüzyıl Fransa’sında tarihi, toplumsal yaşamı, politikayı ve en gerçekçi şekilde yansıtan bu kitabı herkese öneriyorum.
·
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.