"Diyorum ya hâkim bey.
Ben masumum.
Kendi başıma bir şey yapamam.
Mürekkep koklatırlar bana.
Öyle bir kafa yapar ki deme gitsin…
İşte o kafayla kulağıma ne üflenirse ben onu yaparım.
Halim selim bir adam olmama rağmen önceki yaşamımda intihara sürüklenmem de hep bundan…"
Biraz Oğuz Atay'ın ismini kullanmış yazar. Ancak yine de hikayelerin kötü olduğunu söyleyemem. Normalde belirsiz yeni "modern" edebiyat hikayelerini sevmesem de bu kitaptaki kısa hikayelerin hoşuma gittiğini söyleyebilirim.
Anılar insanların, insanlar duyguların çevresinde yaşar.
Belirli bir müzik parçasını duymak, bir koku almak, bir yerde bulunmak veya birini görmek gibi şeyler, insanların duygusal anılarını canlandırıyor.
Güçlü duygusal deneyimler, insanların daha uzun süre etkilenmesine ve anıları üzerine düşünmelerine neden olabilir. Bunu biliyoruz.
Ya küçük "anlamsız" deneyimler?
neden akılda kalır mesela, bunu düşündüm. Kitaptaki karamsardan öte farklı ama biraz daha kasvetli bir havayla yazılmış hikayeler bulunuyor.
"Nasıl söylerim ona artık seni sevmiyorum diye? Bundan sonraki hayatımda seninle birlikte yaşamak istemiyorum diyebilir miyim? Beni deliler gibi seviyor oysa. Hakkım var mı onu yarı yolda bırakıp hicrana terk etmeye?"
Genellikle aşk teması üzerine yazılmış. Daha doğrusu yarım kalan aşklar. Kitapta bahsettiği üzere teomanın bir şarkısı çalıyor kafamızda
"iki yabancı"
"Düşünceler uzayıp gidiyor. Uzaktan bir yerlerden Teoman'ın sesi geliyor. Bir damla düşüyor masanın üzerine. Fincandan değil, gözlerinden..."
kısaca oğuz atayla alakası, yalnızca bir hikayede geçiyor. Yazarın ismini kullandığını düşünüyorum. Onun dışında hızlıca okunabilir akıcı ve vasat olmayan bir kitap.
"zaman her şeyin ilacıysa, fazlası intihara girmez mi?"
Oğuz Atay 
Tutunamayanlar
Her zaman olduğu gibi bolca okumalar çokça sevgiler.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.